Αντρέι Ταρκόφσκι - Σμιλεύοντας το χρόνο

"Έργο του σκηνοθέτη είναι να αναδημιουργήσει τη ζωή: την κίνησή της, τις αντιφάσεις της, τη δυναμική και τις συγκρούσεις της. Καθήκον του είναι να αποκαλύπτει κάθε ιώτα της αλήθειας που είδε , ακόμα κι αν δεν την αποδέχονται όλοι. Φυσικά, ένας καλλιτέχνης μπορεί να χάσει το δρόμο του. Ωστόσο ακόμα και τα λάθη του μπορεί να έχουν ενδιαφέρον, αρκεί να είναι ειλικρινή, για τί αντιπροσωπεύουν την πραγματικότητα της εσωτερικής του ζωής, των περιπλανήσεων και του αγώνα στον οποίο τον εξώθησε ο εξωτερικός κόσμος. (Άλλωστε κατέχει κανείς ποτέ όλη την αλήθεια;) Κάθε συζήτηση για το τι μπορούμε να δείξουμε στην οθόνη και τι όχι είναι απλώς πεζή και αήθης απόπειρα διαστροφής της αλήθειας...”

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου.

«Βασικά, με το “Σμιλεύοντας το χρόνο”, δεν υποστήριξα τίποτε καινούργιο - αμφιβάλλω αν υπήρξε έστω και μία λέξη δική μου. Η όποια αξία του εντοπίζεται στο γεγονός ότι, σμιλεύοντας το χρόνο, έπαψα να είμαι ο Ταρκόφσκι που αντιπαθούσα κι έγινα ο Ταρκόφσκι που θαυμάζεις εσύ κι όλοι οι άλλοι. Τα ίδια, πάνω-κάτω, πίστευα και έγραφα από παλιά. Όμως ο λόγος που δεν δημοσίευσα το Μαρτυρολόγιο όσο ζούσα ήταν ακριβώς επειδή αισθανόμουν (φοβόμουν, είναι η αλήθεια) ότι οι ιδέες και οι απόψεις μου ακούγονταν σαν διαμαρτυρίες κάποιου που πασχίζει για την αναγνώριση. Μην κοιτάς που η επιτυχία μου χτύπησε την πόρτα νωρίς, στα 30 μου. Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να της ανοίξω - μέχρι να πείσω τον εαυτό μου ότι η γνώμη που έχουν οι άλλοι για μένα έχει την ίδια αξία με τη γνώμη που έχω εγώ για τον εαυτό μου. Γι’ αυτό βλέπω με κατανόηση και συμπάθεια όλους εκείνους που, ενώ δημοσιεύουν τις ιδέες τους εν ζωή, αξιώνουν αποδοχή που ταιριάζει σε νεκρούς ήρωες. Προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο. Δεν βρίσκω τίποτε κακό σε αυτό. Αν είχα τη δύναμη και την πίστη τους, δεν θα έκανα ταινίες - θα έβγαζα βιβλία με τα οποία θα κατέκρινα πεποιθήσεις, θα κατακεραύνωνα πρόσωπα και φορείς, όλους αυτούς που με κρατούν στην αφάνεια. Αλλά δεν μου έχει μείνει πια δύναμη - αυτό είναι το πρόβλημα».

Πέτερ Γκάους, Αντρέι Ταρκόφσκι: Συνέντευξη με ένα βρικόλακα εκδ. Εκδημίων, 1999

 πηγή: http://koinotopia.gr/