Mark Mazower - Κυβερνώντας τον Κόσμο

Το 1815 οι εξαντλημένοι νικητές των συγκρούσεων που είχαν απορροφήσει την Ευρώπη επί μια γενιά συμφώνησαν σ' ένα νέο σύστημα για τη διατήρηση της ειρήνης. Αντί τα ανεξάρτητα κράτη να αλλάζουν πλευρές, να κλείνουν συμφωνίες και να προδίδουν το ένα το άλλο, μια νέα "Ευρωπαϊκή Συμφωνία" θα εξασφάλιζε ότι η βαρβαρότητα και το χάος των Ναπολεόντειων πολέμων δεν θα επαναλαμβάνονταν ποτέ πια.

Το εντυπωσιακό νέο βιβλίο του Μαρκ Μαζάουερ αναπλάθει δύο αιώνες διεθνούς διακυβέρνησης -τον αγώνα για τη διάδοση αξιών και την οικοδόμηση θεσμών που θα έφερναν τάξη σε ένα άναρχο και επικίνδυνο σύστημα κρατών. Δείχνει πώς αυτό που ξεκίνησε ως ευρωπαϊκή υπόθεση έγινε το πλαίσιο του σημερινού κόσμου, καθώς υπέρμαχοι του ελεύθερου εμπορίου, κομμουνιστές και εθνικιστές πρόβαλαν τα δικά τους ριζοσπαστικά οράματα για μια διεθνή αρμονία. Οι ουτοπικές μυθοπλασίες του Ιουλίου Βερν και του Χ. Τζ. Γουέλς αναμείχθηκαν με τα σχέδια της εσπεράντο, τα όνειρα για μια καθολική επιστήμη της πληροφορίας και τους νομικούς κώδικες ενός δικαστηρίου για όλη την ανθρωπότητα. Βρετανοί και Αμερικανοί πολιτικοί στήριξαν τη δημιουργία ενός ενιαίου παγκόσμιου οργανισμού ασφαλείας.

Κάθε φορά που ο κόσμος καταστρεφόταν από ένα νέο ξέσπασμα βίαιου κυνισμού και μεταβαλλόμενων συμμαχιών, πρόβαλλε η απαίτηση για κάτι που θα μπορούσε να κάμψει τα βραχυπρόθεσμα εθνικά συμφέροντα προς όφελος ενός ευρύτερου κοινού αγαθού. Ωστόσο σήμερα εξασθενεί η πίστη στα παλιά ιδανικά και στην πολιτική ικανότητά μας να διαμορφώνουμε το μέλλον. Η συντριπτική δύναμη του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου έχει κάνει αγνώριστη την ίδια τη δυνατότητα να κυβερνηθεί ο κόσμος, που αμφισβητείται πλέον όσο ποτέ άλλοτε.

Σε μια εποχή που ο ΟΗΕ απαξιώνεται, η αμερικανική ισχύς υποχωρεί και ασταθείς συνασπισμοί ισχύος ή κοντόθωρες δυνάμεις της αγοράς απειλούν και πάλι μεγάλα τμήματα του κόσμου, το βιβλίο αυτό δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρο.

"Ένα μοναδικό έργο: ένας μεγάλος ιστορικός ανασυνθέτει τον τρόπο με τον οποίο άτομα και έθνη επιδίωξαν να προωθήσουν εθνικά συμφέροντα σε μια όλο και πιο περίπλοκη διεθνή σκηνή. Μια δραματική, καινοτόμα περιγραφή ιδεών και θεσμών που έρχονται σε σύγκρουση με σκληρές πραγματικότητες."
(Fritz Stern)

"Ο Μαζάουερ αποδεικνύει ότι είναι ο επιφανέστερος ιστορικός της γενιάς του . . . Προσφέρει την πιο πειστική εξήγηση που έχει διατυπωθεί ώς τώρα για τις υπερβολικές, υστερικές ακόμη, προσδοκίες της δεκαετίας του 1990 και την κατοπινή κατάρρευση της αισιοδοξίας μετά το 2000, η οποία μεταφράζεται τώρα στο φόβο που καταλαμβάνει μεγάλα τμήματα του Δυτικού κόσμου. Σπανίως εμφανίζεται ένα βιβλίο ιστορίας που όχι μόνο αναμορφώνει ριζικά την κατανόηση του παρελθόντος, αλλά μας επιτρέπει επίσης να επανεκτιμήσουμε το παρελθόν και, με λίγη καλή τύχη, να επηρεάσουμε το μέλλον μας."
(Misha Glenny)

"Κυβερνώντας την Ευρώπη, κι έπειτα ολόκληρο τον κόσμο . . . Η ιδέα έχει βρει τον τέλειο χρονικογράφο της στο πρόσωπο του Μαρκ Μαζάουερ, οι προσεγγίσεις του οποίου αποπνέουν κοσμοπολιτική αντίληψη, ανθρωπιά, πολυμάθεια και τον δέοντα σκεπτικισμό. Επιπλέον, η ιστορία του είναι γραμμένη σε καθαρή, κομψή πρόζα. Ένα θεμελιώδες έργο όχι μόνο για ιστορικούς, αλλά και για όποιον ενδιαφέρεται για τον ταραγμένο κόσμο όπου ζούμε."
(Ian Buruma)

"Μια σημαντική συμβολή στην ιστορική έρευνα - τα κεφάλαια για την εντυπωσιακή περιδίνηση της πολιτικής, των ιδεών και των μορφών οργάνωσης τον 19ο αιώνα είναι ιδιαίτερα πρωτότυπα και πολύτιμα . . . Ο Μαζάουερ αξίζει την ευγνωμοσύνη μας μόνο και μόνο γι' αυτή τη διαυγή περιγραφή που μας δίνει. Όμως το Κυβερνώντας τον κόσμο είναι επίσης ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα χάρη στο ισχυρό επιχείρημα που το διατρέχει."
(Paul Kennedy, Financial Times)


πηγή: Biblionet

Γιώργος Σιώμος - το παράπονο του Εμμανουήλ Παππά

 

            Ο Γιώργος Σιώμος επανέρχεται στο λογοτεχνικό στίβο με το δεύτερο βιβλίο του, "Το παράπονο του Εμμανουήλ Παππά". Με σαφώς ωριμότερο ύφος και πιστός στην έντιμη γραμμή του, μας αφήνει πάλι να απολαύσουμε την πένα του μέσα από ιστορίες ανθρώπινες και ρεαλιστικές, δοσμένες με πολλαπλή δομή, ταχύτητα, παιχνίδια με το χρόνο, λυρισμό, καταιγισμό εικόνων που υπήρξαν, υπάρχουν και δεν υπάρχουν, ακόμα και ταξίδια στις λίμνες του ονείρου προς το τέλος του βιβλίου. Το βιβλίο προσωπικά το αντιλήφθηκα σαν μια ελεγεία στη μοναξιά, στο ανθρώπινο δράμα και τα αδιέξοδα της ζωής, ένα σιγανό τραγούδι που ενώνει όλα τα διηγήματα σε ένα από εκείνα τα κομποσκοίνια των καλογέρων. Η αφήγηση συνοδεύεται πάντα σχεδόν από ένα λεπτό και ελεγχόμενο χιούμορ, αποκαλυπτικό των προθέσεων του συγγραφέα που δεν είναι στρατευμένες αλλά στωικού περισσότερο χαρακτήρα.

                Ο Σιώμος ανασηκώνει το γιακά του σακακιού του και μας πηγαίνει ένα οδοιπορικό στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, μας θυμίζει συνήθειες και έθιμα του λαού μας και, το σημαντικότερο ίσως, θέτει ερωτήματα απέναντι στο παράλογο και στο θάνατο: Τι καθορίζει τον άνθρωπο; Τι είναι η μοίρα; Πώς οριοθετείται ο χώρος των ονείρων απέναντι στη μνήμη; Παίρνει σοβαρά υπόψη του όλα τα παιχνίδια του νου και του χρόνου σε ένα πολύ μοντέρνο αφηγηματικό πλαίσιο, που ακόμα και όταν φτάνει στα όρια της πορνογραφίας μερικές φορές, δε χάνει τη ρωμαλέα του ορμή και το στιβαρό και ευθύ του χαρακτήρα που μόνο να απολαύσει μπορεί κανείς. Ιδιαίτερη εντύπωση κάνει το πώς ο συγγραφέας πλάθει το χρόνο και πηγαινοέρχεται (κι εμείς μαζί του) με άνεση ανάμεσα στις δεκαετίες. Διατηρούνται οι βιογραφικές πινελιές, αλλά οι θεματικές περιλαμβάνουν κυρίως την ωμότητα της ζωής, τη βιαιότητα και το ξάφνιασμα του θανάτου, την περηφάνια των απλών ανθρώπων, την καθημερινότητα (που πολλές φορές αναδεικνύεται με μια απαραίτητη και σωστή δόση δηκτικότητας). Ακόμα και τα γεγονότα του  Πολυτεχνείου περνάνε από μπροστά μας σαφώς απομυθοποιημένα και χωρίς παρεξηγήσεις, όπως τα έζησε ο συγγραφέας, με αποκορύφωμα τις σουρεαλιστικές σκηνές που εκτυλίσσονται όταν δύο τεχνικοί της Δ.Ε.Η. σε υπηρεσία καταλήγουν να συνοδεύσουν ένα νεκρό στην τελευταία του κατοικία.

                Με την εμπειρία του ξωμάχου, ο Σιώμος ανατέμνει την ανθρώπινη ψυχή ως χειρούργος και χρησιμοποιεί πάντα το χιούμορ σαν αναισθητικό στην ωμότητα των πραγμάτων. Το βιβλίο αυτό περιέχει εικόνες και φράσεις που μένουν στη μνήμη του αναγνώστη, γιατί έχουν γραφτεί δίχως επιτηδεύσεις, μέσα από γεγονότα που ο συγγραφέας τα βίωσε και τα μετασκευάζει με μαεστρία σε λέξεις. Πολλές φορές μάλιστα το αναπάντεχο και τραγικό των γεγονότων ξεπερνά και αυτή την αφήγηση. Αυτό και μόνο φτάνει για ένα συνειδητοποιημένο αναγνώστη για να σηκώσει από το ράφι του βιβλιοπωλείου αυτά τα διηγήματα και να τα τοποθετήσει στη βιβλιοθήκη του. 

Δημήτρης Κουκουλάκης

Charles Bukowski - Love is a dog from hell

Από τις πλέον πολυδιαβασμένες ελληνικές επιλογές ποιημάτων του σπουδαιου αμερικανού συγγραφέα Τσαρλς Μπουκόφσκι, η οποία εκδόθηκε στα 1986, όταν ήταν εν ζωή ακόμα ο Μπουκόφσκι, από τις Εκδόσεις Απόπειρα και τον έλληνα ποιητή-μεταφραστή Γιώργο Μπλάνα. Τον τίτλο τον δανείστηκε από την ομώνυμη ποιητική συλλογή του Μπουκόφσκι "Love is a dog from Hell, Poems 1974-1977"(1977), χωρίζεται σε τρεις θεματικές, και περιέχει συνολικά 41 ποιήματα, από τα καλύτερα του αμερικανού συγγραφέα. Επίσης περιέχει ένα σύντομο εισαγωγικό του μεταφραστή και μια μίνι βιογραφία του Μπουκόφσκι. Τα ποιήματα πάρθηκαν από τις ποιητικές συλλογές : "Flower, Fist and Bestial Wail"(1960), "Poems and Drawings"(1962), "Longshot Poems for Broke Players"(1962), "The Days run away like Wild horses over the Hill"(1969), "Me And your Sometimes Love Poems"(1972), "Love is a Dog From Hell"(1977),"Hot Water Music"(1983), "There's no Business"(1984), "War All the Times:Poems 1981-1984"(1984)

πηγή: http://vakxikon.blogspot.gr

Sergeyi Eisenstein - Κινηματογράφος και Ζωγραφική

 

 

Ο Ρώσος Σεργκέι Μιχαήλοβιτς Αϊζενστάιν (1898-1948), σκηνοθέτης (από τους κορυφαίους του παγκόσμιου κινηματογράφου), σεναριογράφος, μοντέρ και θεωρητικός του κινηματογράφου, πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο ως θεωρητικός, προτείνοντας μέσα από τις στήλες του περιοδικού "Λιέφ" μία καινούργια μέθοδο μοντάζ ταινιών (μοντάζ ατραξιόν), την οποία εφάρμοσε στην πράξη στην πρώτη του ταινία. Καλλιτεχνική ιδιοφυΐα, συνετέλεσε αποφασιστικά στη διαμόρφωση της κινηματογραφικής αισθητικής, με χαρακτηριστικό ύφος που το διακρίνουν οι πλατιές μεταφορές, η αντίστιξη των εικόνων, η αντικατάσταση του ατομικιστή ήρωα από τις λαϊκές μάζες και, τέλος, το μοντάζ των "βίαιων εντυπώσεων", επιδρώντας μ' αυτόν τον τρόπο άμεσα στον ψυχισμό και το συναίσθημα του θεατή. Όλες οι ταινίες του ["Η απεργία" (1924), "Το θωρηκτό Ποτέμκιν" (1925), "Οκτώβρης" (1927), "Η γενική γραμμή" (1929), "Βίβα Μέξικο" (1931), "Το λιβάδι του Μπέζιν" (1937), "Αλέξανδρος Νέφσκι" (1938), "Ιβάν ο Τρομερός" (1945)], αποτελούν σταθμούς της 7ης τέχνης

Πηγή: biblionet.gr

Gordon Graham - To Internet - μια κοινωνιολογική προσέγγιση

Μία πρωτότυπη και μελέτη που μας μεταφέρει στην καρδιά ζητημάτων που κανένας μας δεν μπορεί να αγνοήσει καθώς μπαίνουμε βαθύτερα στον κόσμο του Κυβερνοχώρου.Πως επηρεάζει το Ίντερνετ τις αντιλήψεις μας για τη Δημοκρατία, την Προσωπική Ελευθερία, την Ηθική, τη Λογοκρισία, την Κοινωνία, την εικονική Πραγματικότητα και τη Φαντασία;
Μια προσιτή σε όλους φιλοσοφική προσέγγιση χωρίς ορολογίες, που αξιολογεί με διαύγεια, διεισδυτικότητα και δυναμικότητα όσα το Ιντερνετ δεν ομολογεί, αλλά υπονοεί. Βασικό ανάγνωσμα για οποιονδήποτε επιθυμεί να ενημερωθεί και να σκεφθεί καθαρά για τις κοινωνικές επιπλοκές του τεχνολογικού μέλλοντός μας. 



Εκδόσεις Περίπλους
Τίτλος: Internet, Μια κοινωνιολογική προσέγγιση:
Συγγραφέας: Gordon Graham
Μετάφραση: Χρύσα Μαρίνου 
Σελίδες: 284
ISBN: 960-8151-70-8

πηγή: e-go.gr

Neil Postman - Διασκέδαση μέχρι θανάτου

...Τον Όργουελ τον φόβιζαν οι άνθρωποι που θα απαγόρευαν τα βιβλία. Τον Χάξλεϊ τον φόβιζε το γεγονός ότι δεν θα υπήρχε λόγος να απαγορευτεί ένα βιβλίο γιατί δεν θα βρισκόταν άνθρωπος πρόθυμος να διαβάσει. Ο Όργουελ φοβόταν εκείνους που θα μας στερούσαν την πληροφόρηση. Ο Χάξλεϊ φοβόταν εκείνους που θα μας υπερπληροφορούσαν τόσο ώστε να καταντήσουμε πλάσματα παθητικά και εγωιστικά. Ο Όργουελ φοβόταν ότι η αλήθεια θα φυλασσόταν μυστική. Ο Χάξλεϊ φοβόταν ότι η αλήθεια θα πνιγόταν σε έναν ωκεανό σύγχυσης. Ο Όργουελ φοβόταν ότι θα αναπτύσσαμε πολιτισμό υποτέλειας. Ο Χάξλεϊ φοβόταν ότι θα αναπτύσσαμε πολιτισμό κοινοτοπίας ασχολούμενοι μόνο με δραστηριότητες αντίστοιχες του όργκυ-πόρκυ, του φυγόκεντρου αγριοκουταβιού και των αισθησιακών ταινιών...
...Με λίγα λόγια, ο 'Οργουελ φοβόταν ότι θα μας καταστρέψουν αυτά που μισούμε. Ο Χάξλεϊ φοβόταν ότι θα μας καταστρέψουν αυτά που αγαπάμε. Το βιβλίο αυτό εξετάζει την πιθανότητα του να έχει δίκιο ο Χάξλεϊ, όχι ο Όργουελ...

πηγή: biblionet.gr

Τέχνη και μαζική κουλτούρα (Συλλογικό έργο - Σχολή της Φρανκφούρτης)

Κατά τις τελευταίες δεκαετίες του αιώνα μας, ο δυτικός "πολιτισμένος" κόσμος, ο κόσμος της υλικής αφθονίας και της ιδεολογικής αποτελμάτωσης, χαρακτηρίζεται και στηρίζεται στην εμφάνιση της μαζικής κουλτούρας. Η μαζική κουλτούρα, που συμβαδίζει με την εξάλειψη του λαϊκού πολιτισμού της υπαίθρου και των πόλεων και που έβαλε στο περιθώριο τη γνήσια, την αυθεντική τέχνη, κατασκευάστηκε για να γεμίσει τον ελεύθερο χρόνο του σύγχρονου ανθρώπου. Όλοι σήμερα, ανεξάρτητα από την κοινωνική ή εθνική τους προέλευση, ανεξάρτητα από την κοινωνική κατηγορία στην οποία ανήκουν και από τις ιδεολογικές πεποιθήσεις τους, είναι αφοσιωμένοι μανιακά στην ανάγνωση βιβλίων μπεστ σέλλερ, εφημερίδων και περιοδικών ποικίλης ύλης, στην ακρόαση αμφίβολων ραδιοφωνικών προγραμμάτων και μουσικών τεχνοτροπιών "της μόδας", στην παρακολούθηση τηλεοπτικών προγραμμάτων, τηλεταινιών, σήριαλ και κακόγουστων κινηματογραφικών ταινιών. Αλλά, μέσα από ποιες διαδικασίες μεθοδεύτηκε η επινόηση αυτών των προοριζόμενων για μαζική κατανάλωση λύσεων; Ποιον ρόλο παίζει η μαζική κουλτούρα μέσα στη σημερινή κοινωνική οργάνωση και ποιες είναι οι επιπτώσεις της στα άτομα-δέκτες; Ποια είναι η διαφορά της από την αυθεντική "ανώτερη" κουλτούρα που ήταν ανέκαθεν προνόμιο μιας μικρής μειοψηφίας ανθρώπων; Σ’ αυτά και σ’ άλλα ερωτήματα προσπαθούν να απαντήσουν στο βιβλίο αυτό μ’ έναν τρόπο μοναδικό και απόλυτα πολιτικοποιημένο τέσσερις στοχαστές που ανήκουν στην Σχολή της Φραγκφούρτης και που άνοιξαν με την εμφάνισή τους μια νέα περίοδο στη ριζοσπαστική σκέψη και στην κοινωνική κριτική του καιρού μας

Πηγή: biblionet

Ένα βιβλίο που κάθε σύγχρονος πολίτης πρέπει να διαβάσει. Είναι ανυπόφορα επίκαιρο ακόμα και μετά από 80 χρόνια ...

Jostein Gaarder - Ο Κόσμος της Σοφίας

Η ιστορία ενός δεκατετράχρονου κοριτσιού που ανακαλύπτει τον θαυμαστό κόσμο της Δυτικής φιλοσοφίας, με τη βοήθεια ενός μυστηριώδους δασκάλου και φίλου. Στο ταξίδι της μέσα στο χώρο και στο χρόνο, η μικρή Σοφία συναντά τους διάσημους δασκάλους της Ελληνικής Αρχαιότητας, της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού. Η έλξη αυτής της αρμονίας, που εκτείνεται μέσα από τους αιώνες τη βάζει, εντούτοις, σε μεγάλο κίνδυνο. Τελικά, μαθαίνει πώς να χρησιμοποιεί τον υπέροχο κόσμο των φιλοσοφικών ιδεών για τους δικούς τις σκοπούς, βρίσκοντας έτσι το δρόμο της προς την ελευθερία.

Ενα βιβλίο μυστηρίου. Ενα μυθιστόρημα σκέψης, γνώσης, πνεύματος, απόλαυσης, περιπέτειας. Kαι πάνω απ' όλα η Iστορία της Φιλοσοφίας από την αρχή ως την εξέλιξή της μέχρι σήμερα.

Ο Νορβηγός συγγραφέας του βιβλίου «Ο Κόσμος της Σοφίας» Jostein Gaarder, είναι καθηγητής φιλοσοφίας. Γνωρίζοντας καλά την ανάγκη του ανθρώπου για γνώση και ιδιαίτερα τα επίμονα εφηβικά ερωτήματα, μας παρουσιάζει την ιστορία της φιλοσοφίας μέσα από ένα καταπληκτικό μυθιστόρημα. Πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό το μυθιστόρημα έχει ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι, η Σοφία. Όπως κάθε έφηβος, έτσι και εκείνη θεωρεί τη ζωή της ανιαρή μέχρι να αρχίσει να λαμβάνει ανώνυμες επιστολές με απλά ερωτήματα για την καθημερινότητά της, τα οποία θα αποδειχθεί ότι έχουν βαθύτατες έννοιες και θα την οδηγήσουν στο «παιχνίδι» της φιλοσοφίας. Σκοπός του «παιχνιδιού» είναι να βρει τις απαντήσεις που χρειάζεται, για να μάθει από πού και γιατί δημιουργήθηκε ο κόσμος στον οποίο ανήκει. Ταξιδεύει μέσα στο χρόνο από την εποχή της αρχαίας Ελλάδας ως το σήμερα. Συναναστρέφεται με φιλοσόφους, μαθαίνει απόψεις και γεγονότα, τα οποία ενώ τώρα θεωρούνται αυτονόητα, κάποτε υπήρξαν υπέρλογα. Μαθαίνει επίσης ότι υπήρξαν άνθρωποι που έδωσαν ακόμη και τη ζωή τους για να υποστηρίξουν τα «πιστεύω» τους, τα οποία ταυτίζονται με τα σημερινά δεδομένα και μας υπενθυμίζει ότι ο άνθρωπος εξελίσσεται μέρα με τη μέρα, καθώς και ότι αυτό θα συμβαίνει μέχρι να επέλθει το τέλος του είδους του.

Αυτό το βιβλίο χαρίζει στον καθένα μας ένα τέτοιο ταξίδι γνώσης και φαντασίας με «ανοιχτό» εισιτήριο, έτσι ώστε να ταξιδέψουμε όποτε θέλουμε και όσες φορές επιθυμούμε. Επιπλέον, μας προσφέρει τη δυνατότητα να «συμφιλιωθούμε» με τον εαυτό μας σε επίπεδο αναγνώρισης, καθώς και να καταλάβουμε τα πολύ λεπτά σύνορα μεταξύ συνειδητού, υποσυνείδητου και ασυνείδητου. Θα μας δοθεί βοήθεια στο να επιλέξουμε το δρόμο που θα ακολουθήσουμε για να βρούμε τις δικές μας απαντήσεις.

πηγή: e-vivlia.blogspot.gr/

Χρήστος Γιανναράς - Σχεδίασμα εισαγωγής στη φιλοσοφία

Το βιβλίο αυτό δεν φιλοδοξεί να είναι μια γενική εισαγωγή στα φιλοσοφικά συστήματα που διαμορφώθηκαν κατά τη διαδρομή της ανθρώπινης Ιστορίας. Δεν έχει ιστορικό χαρακτήρα και δεν εξαντλεί όσες φιλοσοφικές απόψεις και θεωρίες διατυπώθηκαν σε σχέση με τα θέματα που θίγονται στις σελίδες του. Με άλλα λόγια: η μέθοδος του βιβλίου δεν είναι η ιστορική, δηλαδή η παραθετική-αναλυτική. Είναι η μέθοδος η αφαιρετική-συνθετική: Μέσα από το τεράστιο υλικό της Ιστορίας της Φιλοσοφίας αφαιρούνται πολλά (που θα πει: θυσιάζεται η ποικιλία των προσβάσεων) για να πραγματοποιηθεί μια σύνθεση φιλοσοφικού προβληματισμού ικανή να εισαγάγει τον αναγνώστη στα θεμελιώδη ερωτήματα της φιλοσοφίας, στις πολύ βασικές (συστηματικές πάντοτε) μεθόδους αντιμετώπισης των φιλοσοφικών ερωτημάτων.

Πρόκειται λοιπόν για σχεδίασμα ή προσπάθεια εισαγωγής στον τρόπο του φιλοσοφείν και όχι στην ιστορία της φιλοσοφικής έρευνας. Οι αναφορές στην Ιστορία της Φιλοσοφίας είναι μόνο τόσες, όσες μπορούν να είναι εισαγωγικές στον τρόπο του φιλοσοφείν που εδώ προτείνεται. Γιατί το βιβλίο προτείνει, οπωσδήποτε, ένα συγκεκριμένο τρόπο του φιλοσοφείν -δεν διεκδικεί ουδετερότητα, δηλαδή "αντικειμενικότητα" ως προς τις υπάρχουσες σχολές, τάσεις και συστήματα φιλοσοφίας. [...]

(από τον πρόλογο της πρώτης έκδοσης, Μάιος 1979)

πηγή: biblionet

Marcel Granier: Η κινεζική σκέψη

Το βιβλίο του Μισέλ Γκρανέ αποτελεί από δεκαετίες βασικό έργο αναφοράς για όσους ασχολούνται με την κινεζική σκέψη. Δεν απαριθμεί χρονολογίες και ονόματα, ούτε ταξινομεί και συνοψίζει διδασκαλίες, παρά προσπαθεί να εντοπίσει τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα και τον εσωτερικό ρυθμό της κινεζικής νοοτροπίας και λογικής, δείχνοντας συνάμα τις διαφορές της από την αντίστοιχη δυτική. Κάτω απ' αυτό το πρίσμα παρουσιάζει τις ιδέες των Κινέζων για τον χώρο και τον χρόνο, τον μικρόκοσμο και τον μακρόκοσμο, τον άνθρωπο και την ορθή διακυβέρνηση. Παράλληλα δείχνει πώς οι ιδέες αυτές ριζώνουν σε συγκεκριμένες μορφές κοινωνικής ζωής και πώς με τη σειρά τους χρησιμεύουν στην αποκρυστάλλωση τούτων των μορφών. Ένα κεφάλαιο αφιερωμένο στην κινεζική γλώσσα και γραφή εισάγει τον αναγνώστη στη γνωριμία ενός παλαιού και μεγάλου πολιτισμού.

πηγή: biblionet

Lewis Mumford - Ο μύθος της μηχανής - 2 Τόμοι

Τόμος Α: Τεχνική και ανάπτυξη του ανθρώπου

Το βιβλίο αυτό προσπαθεί να εξηγήσει τις δυνάμεις που έχουν διαμορφώσει την τεχνολογία από τους παλαιολιθικούς χρόνους έως σήμερα και ολοένα περισσότερο διαμορφώνουν τον σημερνικό άνθρωπο. Αντί να ξεκινήσει από τα προβλήματα της γενιάς μας, ο Μάμφορντ ανατρέχει στην καταγωγή της ανθρώπινης κουλτούρας· αλλά δεν δέχεται ότι ο άνθρωπος ξέφυγε από τη ζωική κατάσταση επειδή χρησιμοποιούσε εργαλεία και κατέκτησε τη φύση· απεναντίας, απορρίπτει με ισχυρά επιχειρήματα την άποψη αυτή. Δείχνει ότι τα ίδια τα εργαλεία δεν αναπτύχθηκαν, και δεν θα μπορούσαν να αναπτυχθούν, αν δεν είχε προηγηθεί μια πιο σημαντική σειρά εφευρέσεων στο τελετουργικό, τη γλώσσα και την κοινωνική οργάνωση.
Έτσι, αρχίζει μια ολόκληρη σειρά ριζικών επανερμηνειών, που βασίζονται σε καινούργια έρευνα των αρχαίων και νεότερων πηγών για την ανάπτυξη του ανθρώπου: την πρώιμη ζωή του, την εξημέρωσή του, τη χρήση ισχύος σε μεγάλη κλίμακα κατά τις απαρχές του πολιτισμού και την ανάπτυξη περίπλοκων μηχανισμών κατά τον Μεσαίωνα. Η εικόνα αυτή ρίχνει νέο φως στη σημερινή ολοκληρωτική τεχνολογία μας. Ενώ η γενική πραγμάτευση του θέματος ακολουθεί τη χρονική σειρά, το κάθε κεφάλαιο, σε συμφωνία με την οργανική φιλοσοφία του Μάμφορντ, αγκαλιάζει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.

Τόμος Β: Το πεντάγωνο της ισχύος

Στο "Πεντάγωνο της ισχύος" ο Μάμφορντ κορυφώνει τις ριζικές αναθεωρήσεις των κοινών και διαδεδομένων αντιλήψεων για την πρόοδο του ανθρώπου και της τεχνολογίας. Για πρώτη φορά παρουσιάζει μια ολοκληρωμένη ιστορική εξήγηση των ανορθολογικοτήτων και καταστροφών που έχουν υπονομεύσει τα ανώτερα επιτεύγματα όλων των πολιτισμών.
Δείχνει πως οι ποσοτικοί στόχοι της σύγχρονης τεχνικής -ταχύτητα, μαζική παραγωγή, ακαριαία επικοινωνία και εξ αποστάσεως έλεγχος- έχουν φέρει αναπόφευκτα ρύπανση, σπατάλη, οικολογική αναστάτωση και ανθρώπινη εξολόθρευση σε κλίμακα αδιανόητητη παλαιότερα.
Το βιβλίο του δεν είναι μία επίθεση στην επιστήμη και την τεχνική -κάθε άλλο μάλιστα. Επιδιώκει να οδηγήσει στην εγκαθίδρυση μιας πιο οργανικής κοινωνικής τάξης πραγμάτων, που θα βασίζεται στους τεράστιους τεχνολογικούς πόρους του ανθρώπινου οργανισμού. Μία τέτοια τάξη πραγμάτων, δείχνει ο Μάμφορντ, είναι σήμερα απαραίτητη, αν η ανθρωπότητα θέλει να θέσει υπό έλεγχο τις απάνθρωπες φαντασιώσεις και επιθετικότητες που απειλούν να καταστρέψουν τον πολιτισμό μας.

πηγή: Biblionet