Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017

Nuccio Ordine - Η χρησιμότητα των άχρηστων γνώσεων


Σε τί άραγε χρησιμεύει να διαβάσεις την Οδύσσεια ή ένα ποίημα της Σαπφούς; Σε τί άραγε χρησιμεύει να μελετήσεις λατινικά και αρχαία ελληνικά; Σε τί άραγε χρησιμεύει να ακούσεις Μότσαρτ, να επισκεφτείς τον Παρθενώνα, να δεις το ηλιοβασίλεμα από τον υπέροχο ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο; Σε τί χρησιμεύει να θαυμάσεις τον πίνακα του Σεζάν Οι χαρτοπαίκτες;

Σ' αυτές τις παράλογες ερωτήσεις είχε ήδη απαντήσει εξαίρετα ο Αριστοτέλης στο έργο του Μετά τα φυσικά. Σε όποιον τον ρωτούσε σε τί χρησιμεύει η φιλοσοφία απαντούσε ότι η φιλοσοφία «δεν χρησιμεύει», διότι δεν "κάνει εκδούλευση", διότι δεν είναι στην υπηρεσία κανενός, διότι είναι μια επιστήμη αυθύπαρκτη πού διδάσκει το δρόμο προς την ελευθερία: ακριβώς όπως ένας ελεύθερος άνθρωπος "υπάρχει για τον εαυτό του και όχι για κάποιον άλλον".
 Το να συγκρίνουμε τα πολιτισμικά αγαθά με το πετρέλαιο ή να αξιολογούμε μια έκθεση με βάση τον αριθμό εισιτηρίων που έκοψε σημαίνει ότι παραβλέπουμε αυτή καθεαυτή την αξία της ομορφιάς, την πολιτισμική λειτουργία που μπορεί να έχει ή τέχνη στη διαμόρφωση της ταυτότητας και της πολιτισμικής ανάπτυξης ενός λαού.

Πράγματι, δεν συνειδητοποιούμε ότι η λογοτεχνία και οι ανθρωπιστικές γνώσεις, η κουλτούρα και η μόρφωση αποτελούν το ιδανικό αμνιακό υγρό μέσα στο οποίο οι ιδέες της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της ισότητας, του κοσμικού χαρακτήρα της κοινωνίας, του δικαιώματος στην κριτική, της ανοχής, της αλληλεγγύης, του κοινού καλού μπορούν να αναπτυχθούν δυναμικά.

Η παρούσα δίγλωσση έκδοση αποτελεί την έντυπη καταγραφή του κειμένου της ομιλίας του διακεκριμένου Ιταλού ακαδημαϊκού στο Μέγαρο Μουσικής στην Αθήνα, και ακολούθως στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στις αρχές Οκτωβρίου του 2015, που οργάνωσε το ΚΙΚΠΕ με το Megaron Plus.


πηγή: biblionet.gr

Carlo M. Cipolla - Οι Βασικοί Νόμοι της Ανθρώπινης Ηλιθιότητας


Οι ηλίθιοι βρίσκονται ανάμεσά μας. Είναι παντού, προέρχονται από όλες τις κοινωνικές τάξεις, και είναι πάντα έτοιμοι να προκαλέσουν ζημιά στους άλλους και φυσικά και στον ίδιο τους τον εαυτό. Οι ηλίθιοι συνιστούν την πιο επικίνδυνη ομάδα ανθρώπων.

Ο ιστορικός Carlo M. Cipolla έγραψε αυτό το σύντομο, πνευματώδες δοκίμιο σε μια προσπάθεια να ανιχνεύσει, να κατανοήσει και να εξουδετερώσει μία από τις πιο ισχυρές δυνάμεις που εμποδίζουν την ανάπτυξη της ανθρώπινης ευμάρειας και ευτυχίας: την ανθρώπινη ηλιθιότητα. Και αν αποδειχθεί ότι είναι αδύνατον να σώσουμε τον εαυτό μας από την ηλιθιότητα που μας περιβάλλει, τουλάχιστον μπορούμε να πάρουμε την εκδίκησή μας περιγελώντας την.

Ο Κάρλο Μ. Τσιπόλα (1922-2000) ήταν Ιταλός ιστορικός της οικονομίας. Γεννήθηκε στην Παβία. Το όνειρό του ήταν να γίνει καθηγητής ιστορίας και φιλοσοφίας και εγγράφηκε στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Παβίας. Αποφοίτησε το 1944 και μεταγενέστερα σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης και στο London School of Economics. Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο της Κατάνια σε ηλικία είκοσι εφτά ετών. Το γεγονός αυτό υπήρξε η απαρχή μιας μακράς ακαδημαϊκής καριέρας στην Ιταλία (Βενετία, Τορίνο, Παβία, Scuola Normale Superiore di Pisa, και Φιέζολε) και στο εξωτερικό. Το 1953 ο Τσιπόλα ταξίδεψε στις ΗΠΑ με υποτροφία του ιδρύματος Φουλμπράιτ και το 1957 δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια. Δύο χρόνια αργότερα έγινε τακτικός καθηγητής. Το 1995 τιμήθηκε με το βραβείο Μπαλζάν. Τα πιο γνωστά του έργα είναι οι μελέτες του για τον υπερπληθυσμό καθώς και το Οι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας.

Albert Camus - Ο επαναστατημένος άνθρωπος



"Επαναστατώ, άρα υπάρχουμε" επιβεβαιώνει ο Αλμπέρ Καμύ. Η εξέγερση είναι ο μόνος τρόπος για να ξεπεράσουμε το παράλογο. Αλλά το αληθινό θέμα του "Επαναστατημένου ανθρώπου" είναι τα ερωτήματα που θέτει το διεισδυτικό πνεύμα του Καμύ: Πώς ο άνθρωπος, στο όνομα της εξέγερσης, συμβιβάστηκε με το έγκλημα; Πώς η εξέγερση κατέληξε στα αυταρχικά κράτη του 20ου αιώνα που αντιγράφουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης; Πώς η ανθρώπινη περηφάνια αλλαξοδρόμησε;

Ο "Επαναστατημένος άνθρωπος" είχε ευθύς εξαρχής τεράστιο αντίκτυπο, προκάλεσε όμως και πολλές αντιδράσεις από διάφορες πλευρές: κομουνιστές, σουρεαλιστές, υπαρξιστές, χριστιανούς... Οι σύγχρονοι του Καμύ δεν ήταν αρκετά ώριμοι για να παραδεχτούν αλήθειες που επιβλήθηκαν τα κατοπινά χρόνια, καθιστώντας τον "Επαναστατημένο άνθρωπο" έργο επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε.

"...Το επαναστατικό πνεύμα στην Ευρώπη μπορεί επίσης, για πρώτη και τελευταία φορά, να στοχαστεί πάνω στις αρχές του, ν' αναρωτηθεί ποια παρέκκλιση το οδηγεί στον χαμό της τρομοκρατίας και του πολέμου, και να ξαναβρεί, μαζί με τις αιτίες της εξέγερσής του, την πίστη του σε τούτες τις αρχές".

"Ένα από τα σπουδαιότερα μανιφέστα ανθρωπισμού"
("The Times")


πηγή: blblionet.gr