Ζαν Πωλ Σάρτρ, Οι λέξεις

Ο Σαρτρ δημοσίευσε τις ΛΕΞΕΙΣ το 1964, η σύνθεσή του τον απασχόλησε τουλάχιστον μια δεκαετία. Στο βιβλίο αυτό (μέσα απ' το οποίο του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ, που το απέρριψε), αφηγείται την παιδική του και εξηγεί πως, μέσα από τις λέξεις και την ανάγνωση, ανακάλυψε την ύπαρξη. Σταδιακή οικοδόμηση μιας εικόνας του εαυτού όπου κυριαρχεί μια ναρκισσιστική προβληματική, την οποία ωστόσο ο συγγραφέας αρνείται, ενώ οι έννοιες του ατομικού και του καθολικού αποτελούν τις θεμελιώδεις ιδέες του πονήματος. 

Οι λέξεις του Ζαν-Πωλ Σαρτρ θεωρούνται σήμερα ανά τον κόσμο ένα κλασικό έργο στο είδος της αυτοβιογραφίας. Φιλόσοφος, μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ (1905-1980) υπήρξε μια από τις μείζονες πνευματικές φυσιογνωμίες του 20ου αιώνα και ο διασημότερος εκπρόσωπος του Υπαρξισμού στη Γαλλία. Το έργο του αλλά και η σθεναρή πολιτική του στράτευση επηρέασαν βαθύτατα μια ολόκληρη γενιά στοχαστών, από τον Ντελέζ ως τον Αλαίν Μπαντιού, για τους οποίους, όπως οι ίδιοι το ομολόγησαν, ο Σαρτρ είχε παίξει το ρόλο ενός σωκρατικού προτύπου, που εξακολουθεί να εμπνέει καινούργιες γενιές αναγνωστών.
Οι Λέξεις κυκλοφορούν ξανά στην Ελλάδα σε νέα αναθεωρημένη μετάφραση και επίμετρο με συνεντεύξεις και χρονολόγιο του συγγραφέα. 

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

πηγή: politeianet.gr

Ντέηβιντ Φοντάνα, Η ψυχολογία του εφήβου

Πρόκειται για ένα εξαιρετικά περιεκτικό βιβλίο που εξετάζει το σύνολο των παραγόντων που ενέχονται στο διδακτικό έργο και απευθύνεται τόσο στον υποψήφιο δάσκαλο και καθηγητή όσο και στον εν ενεργεία εκπαιδευτικό, στον οποίο προσφέρει συμπληρωματικές γνώσεις και λύσεις. Παράλληλα όμως δίνει στους γονείς μια συνολική εικόνα των δυνατοτήτων και των προβλημάτων των παιδιών τους. 

Πιο αναλυτικά, ο συγγραφέας εξετάζει την ψυχολογία του παιδιού από τη γέννησή του ως την αποφοίτηση από το λύκειο, σε γνωστικό, συναισθηματικό, ηθικό και κοινωνικό επίπεδο, μελετώντας τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του, την ανάπτυξη της νοημοσύνης, της δημιουργικότητας, των δεξιοτήτων και της ηθικής και κοινωνικής του υπόστασης και παράλληλα προτείνει κατευθύνσεις και λύσεις. (. . .) 

(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

πηγή: politeianet.gr

Ηλίας Κουρκούτας, Η ψυχολογία του εφήβου

Η εφηβεία είναι αναμφισβήτητα ένα κρίσιμο και σημαντικό στάδιο στη ζωή του ανθρώπου, με την έννοια ότι αυτή την περίοδο το άτομο καλείται να προχωρήσει στην αυτοανακάλυψή του, να δημιουργήσει και να απαρτιώσει την νέα του ταυτότητα, να αυτονομηθεί ως προσωπικότητα και να ενταχθεί υπεύθυνα στον κόσμο των ενηλίκων. Το παρόν βιβλίο εξετάζει τη συγκεκριμένη περίοδο ακριβώς υπό αυτό το πρίσμα. 

Με δεδομένες τη ρευστότητα της σύγχρονης οικογενειακής δομής και τις ευρύτερες κοινωνικές αλλαγές που η εποχή μας επιφυλάσσει για τους ανθρώπους, άρα και για τους εφήβους, ο συγγραφέας επιλέγει να επικεντρωθεί στα νέα χαρακτηριστικά φαινόμενα και προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα ο νέος άνθρωπος στην πορεία προς την ωρίμανσή του. Εκτός από τις βιοσωματικές, ψυχοκοινωνικές και συναισθηματικές αλλαγές που είναι χαρακτηριστικές αυτής της περιόδου, στο βιβλίο αναλύονται φαινόμενα που σχετίζονται σχεδόν αποκλειστικά με την εφηβεία: η κρίση της εφηβείας, οι δυσκολίες αποχωρισμού και εξατομίκευσης, η αυτονόμηση, οι αποκλίνουσες και προβληματικές συμπεριφορές, και, το σημαντικότερο, ο ρόλος των γονέων και των εκπαιδευτικών στην ανατροφή των εφήβων και στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που εμφανίζονται αυτή την εποχή. 

Εμπλουτισμένο με πολυάριθμα παραδείγματα και κλινικές περιπτώσεις, το βιβλίο ερμηνεύει και δίνει ένα νέο στίγμα στην προσέγγιση των εφήβων και στην πορεία τους προς την ατομικότητα και την ενήλικης ζωής. 

(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

 πηγή: politeianet.gr

Βλαντιμίρ Ποτέμκιν, Ιστορία της Διπλωματίας

Η ανάλυση της εξωτερικής πολιτικής των ευρωπαϊκών κρατών από την αρχαιότητα ως και τον 19^ο αιώνα με όλο το διπλωματικό παρασκήνιο που κρύβεται πίσω από τα ιστορικά γεγονότα παρουσιάζεται στο βιβλίο «Ιστορία της Διπλωματίας», που υπογράφει ο Ρώσος Ποτέμκιν ή καλύτερα που το επιμελείται, αφού πρόκειται για συλλογικό έργο: Πρόκειται για μια παλιά έκδοση του 1974, εξαντλημένη ίσως, που παρουσιάζει τα κίνητρα των ηγεμόνων (οικονομικά, πολιτικά, προσωπικά…), τις μεθοδεύσεις που χρησιμοποίησαν για να πετύχουν τους στόχους τους, τις ασταθείς πολιτικές ισορροπίες μεταξύ των κρατών οι οποίες συχνά διασαλεύονταν, τις Διεθνείς Σχέσεις και την εξέλιξη τους.

Έτσι φωτίζονται καλύτερα οι πόλεμοι, οι συμμαχίες, οι συνθήκες ειρήνης, οι Διασκέψεις κι αποκαλύπτονται τα βαθύτερα αίτια πολλών ιστορικών γεγονότων! Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο σχηματισμός για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία  του θεσμού των εθνικών κρατών στην Ευρώπη από τον 16^ο αιώνα και μετά. Επίσης η δημιουργία του παπικού κράτους και οι διπλωματικές μεθοδεύσεις που επινοούνταν κάθε φορά από διάφορους ηγεμόνες και τις οποίες έχουμε κληρονομήσει μέχρι σήμερα! 

Το έργο χωρίζεται σε τρεις τόμους:

 1^ος τόμος: Η ιστορία της διπλωματίας από την αρχαιότητα ως και το Μεσαίωνα

 2^ος   »      : Νεώτεροι χρόνοι: απ’ τον 16^ο –18^ο αιώνα (δημιουργία των πρώτων εθνικών κρατών:     (Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία,Ολλανδία, Δανία, Αγγλία, Ρωσία, ΗΠΑ)           

3^ος   »      : Νεώτεροι χρόνοι:  19^ος αιώνας(νέα εθνικά κράτη: Ελλάδα, Ιταλία, Γερμανία)

πηγή: http://neaanagnosi.blogspot.com

Γκέοργκι Λούκατς, Θεωρία του μυθιστορήματος

Επανάσταση ή προσπάθεια δίχως αύριο; Η εμφάνιση του νέου μυθιστορήματος, οι πολεμικές που εγείρει, η επίδραση που ασκεί στη λογοτεχνική δημιουργία τοποθετούν το μυθιστορηματικό είδος στο επίκεντρο γόνιμων θεωρητικών ενασχολήσεων και προβληματισμών.

Η Θεωρία του Μυθιστορήματος, ένα από τα πρώτα έργα του Lukacs, ανταποκρίνεται στη συγκυρία της εποχής του, συγκεντρώνοντας όλα τα στοιχεία μίας εύστοχης και εποικοδομητικής συμβολής. Προσεγγίζοντας το ζήτημα της μεγάλης επικής λογοτεχνίας στις σχέσεις της με την κοινωνία και τον πολιτισμό, ο συγγραφέας περιγράφει τις ιδιότυπες μορφές της εποποιίας και της τραγωδίας, της νουβέλας και του ειδυλλίου, αναδεικνύοντας ταυτοχρόνως τις χαρακτηριστικές δομές του μυθιστορήματος.

Εφαρμόζοντας την αναλυτική του μέθοδο στο έργο του Δάντη, του Θερβάντες, του Μπαλζάκ, του Τολστόι, του Ντοστογιέφσκι συγκροτεί συγκεκριμένες έννοιες και κατηγορίες, αποδίδοντας στις ευρύτερες επιστημολογικές αναζητήσεις την πραγματική φιλοσοφική και ιστορική τους διάσταση.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

πηγή: www.politeianet.gr

Ηλίας Πετρόπουλος, Παροιμίες του υποκόσμου

Ο Ηλίας Πετρόπουλος - μετά τα ρεμπέτικα τραγούδια, τα μικρά ρεμπέτικα, την ρεμπετολογία, το άγιο χασισάκι, τον υπόκοσμο και καραγκιόζη, το μπουρδέλο, τους καπανταήδες και μαχαιροβγάλτες, και διάφορα σχετικά άρθρα - συνεχίζει μ' αυτό το βιβλιαράκι τη ρεμπετολογική του έρευνα.

πηγή: www.politeianet.gr

Ελίζαμπεθ Μπάντιγκερ, Η ανδρική ταυτότητα

Το ΧΥ είναι ο χρωμοσωμικός τύπος του άνδρα. Τα χρωμοσώματα Χ και Υ θέτουν σε κίνηση τους μηχανισμούς σεξουαλικής διαφοροποίησης του άνδρα από την γυναίκα και προσδιορίζουν γενετικά το ανδρικό φύλο. Αλλά αν το ΧΥ είναι η πρωταρχική συνθήκη για την ανδρική ανθρώπινη ύπαρξη, δεν αρκεί και για να την χαρακτηρίσει. Από το ΧΥ ως την αίσθηση της ανδρικής ταυτότητας, ο δρόμος είναι μακρύς και γεμάτος εμπόδια. Άλλοτε, η αρρενωπότητα φαινόταν αυταπόδεικτη, αντίθετη με την θηλυκότητα και άσχετη με την ομοφυλοφιλία· κατά τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, όμως, τέθηκε υπό αμφισβήτηση. Η προσπάθεια των γυναικών να προσδιορίσουν εκ νέου τον εαυτό τους, ανάγκασε τους άνδρες να κάνουν το ίδιο. Το ΧΥ παραμένει σταθερό, αλλά η ανδρική ταυτότητα δεν είναι πια η ίδια. [...] Σε αυτό το βιβλίο, που σημείωσε μεγάλη εκδοτική επιτυχία στην Γαλλία και προκάλεσε το έντονο ενδιαφέρον των ειδικών και της κοινής γνώμης, η Elisabeth Badinter επιχειρεί μια εμπεριστατωμένη μελέτη της ανδρικής ταυτότητας και της ομοφυλοφιλίας. Προσεγγίζει το θέμα της μέσα από ενδιαφέρουσες ιστορικές αναφορές και βιολογικές, κοινωνιολογικές και ψυχολογικές παρατηρήσεις, παρουσιάζοντάς μας μια εμβριθή ανάλυση της προσωπικότητας του άνδρα και προσφέροντάς μας γόνιμο έδαφος για προβληματισμό.

 (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

 πηγή: www.politeianet.gr

Χέρμπερτ Μαρκούζε, Έρως και Πολιτισμός

Οι καλοί Γερμανοί, όταν πεθαίνουν, γίνονται Εβραίοι, ή άλλες διωγμένες μειονότητες. Οι κακοί ξαναγενιώνται σωστοί Γερμανοί.
 

Ο Μαρκούζε είναι ένα σοκ και σαν σοκ πρέπει να αντιμετωπίζεται. Σοκ είναι η σκέψη του, γιατί έχει το στήριγμά της έξω από την κοινή λογική και την ορθοδοξία, έχει το εννοιολογικό της υπόβαθρο έξω από την ατροφική ευσέβεια απέναντι στο κατεστημένο, έχει τα κίνητρά της έξω από το Σύστημα. Σοκ είναι το ύφος του γιατί, συνεπές προς τη σκέψη του, περιέχει μια ριζική αντίδραση στα καλούπια της στρωτής σύνταξης, της απρόσκοπτης ανάγνωσης, που κοιμίζει το μυαλό με την ύπουλη διαβεβαίωση πώς όλα έχουν καλά. Αυτά πρέπει να τα συνειδητοποιήσει αμέσως ο αναγνώστης.
 

Ο Μαρκούζε γράφει για το μέλλον. Άρα για τους νέους. Τους οραματίζεται παιδιά των λουλουδιών. Τους θέλει γεμάτους ερωτισμό τόσο απόλυτο, που η χυδαιότητα να είναι αδιανόητη. Γιατί σήμερα, και πάντα, ο ερωτισμός στάθηκε ελλιπής. Στάθηκε σακάτης. Τέτοιος είναι ο ερωτισμός που γεννά την εκμετάλλευση ανθρώπων από ανθρώπους, της γυναίκας απ' τον άνδρα, της φύσης (του σώματος) από τις σκοτεινότερες δυνάμεις του νου. [...] (Από τον πρόλογο του μεταφραστή)

πηγή: www.politeianet.gr

Αλεξάντρ Αλεξάντροβιτς Βασίλιεφ, Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας

Η Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας' έχει σχεδόν τελείως αναθεωρηθεί κατά τα τελευταία τριάντα ή σαράντα χρόνια. Πολύ σπουδαία στοιχεία - σχετικά με διάφορα τμήματα αυτής της ιστορίας - έχουν ανακαλυφθεί, ενώ συγχρόνως έχουν γίνει σημαντικές και λεπτομερείς επιστημονικές εργασίες, οι οποίες μελετούν διαφόρους περιόδους της. Μολαταύτα όμως μας έλειπε μια γενική ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, που θα αξιοποιούσε αυτές τις έρευνες και η οποία, τελείως ενημερωμένη για τα πιο σύγχρονα επιστημονικά συμπεράσματα, θα εξέθετε, κατά έναν πλήρη τρόπο, την τύχη και την εξέλιξη της Αυτοκρατορίας. [...] (Charles Diehl, από τον πρόλογο της έκδοσης)

πηγή: www.politeianet.gr