tag:blogger.com,1999:blog-57716989114997189592024-02-21T12:59:07.779+02:00Βιβλία που μου άρεσανεπιλογές του Δημήτρη ΚουκουλάκηDKhttp://www.blogger.com/profile/14603548718234325815noreply@blogger.comBlogger156125tag:blogger.com,1999:blog-5771698911499718959.post-79674606752745401672024-01-22T23:25:00.004+02:002024-01-22T23:41:03.304+02:00Γιώργος Σιώμος - Όμορφα Χωριά<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiasHYdMGANFpNlHZW0w9IQMMA-XsR-CIFhGtwqUmcVKwfQC5chfHMbdSwiqnS3C6eeokwbRATz8CVKlxDgFiKLZlP-N8duMEEini7VI8b_Gp6vKd53KjVR2uwISse6YqLNW33EvmXCzNI8vh4QR5yuex0aGa9vXu9Oan2wX4gcWeWd317Qvc6xDwnldvc/s600/20230317102338_omorfa_choria.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="400" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiasHYdMGANFpNlHZW0w9IQMMA-XsR-CIFhGtwqUmcVKwfQC5chfHMbdSwiqnS3C6eeokwbRATz8CVKlxDgFiKLZlP-N8duMEEini7VI8b_Gp6vKd53KjVR2uwISse6YqLNW33EvmXCzNI8vh4QR5yuex0aGa9vXu9Oan2wX4gcWeWd317Qvc6xDwnldvc/s320/20230317102338_omorfa_choria.jpeg" width="213" /></a></div><br /><p></p><p></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Ο Γιώργος Σιώμος έχει ένα μοναδικό χάρισμα. Ξέρει
πότε να μην γράφει. Και αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο για ένα συγγραφέα.
Αυτή τη φορά μας χαρίζει διηγήματα που είναι πασπαλισμένα με το σταχτί χρώμα
της ανημποριάς και της ασάλευτης επιθανάτιας γαλήνης. Αυτή που βασιλεύει πλέον
στα χωριά που μεγάλωσε και ανδρώθηκε ο συγγραφέας, τα μέρη των Γρεβενών που αγαπά
και πονά. Ο λόγος του σε φυσική και αβίαστη αντίθεση πάντα κοφτός σα διαμάντι,
ύφος άριστοτεχνικά απλό, ένας δωρικός κλοιός από τον οποίο όσο και αν πασχίσεις
δε μπορείς να ξεφύγεις από τη γοητεία του. Ένας αρρενωπός λόγος-βέλος που
καρφώνεται στην ψυχή και αν πας να το τραβήξεις θα πονέσεις πολύ. Ή καλύτερα
σαν το αρχαίο πίλουμ των Ρωμαίων, αυτά τα διηγήματά του με το που θα τα διαβάσεις
τσακίζουν και κρέμονται στην καρδιά σου. Σου αφήνουν σημάδι γιατί έχουν πολύ
απλά κάτι να πουν. Τα θέματα <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ο άνθρωπος,
η ύπαρξη, ο χρόνος, η φιλία, οι σχέσεις, το τέλος. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Χωρίς περιττούς περισπασμούς, ένα βελανίδι ξαφνικά
μεταμορφώνεται σε όχημα πίσω στα χρόνια. Ο έρωτας υπάρχει εδώ σαν αναπόληση γλυκιά,
μια εντελώς ξεθωριασμένη πολαρόιντ. Άλλες φορές βέβαια εμφανίζεται - όπως του
αρμόζει - σαν ένα επίμονο βλέμμα αρχής θαυμασμού που ταξιδεύει το γυναικείο
κορμί, την αιώνια θάλασσα των ανδρών. Και ναι, μετά από μερικές σελίδες ίσταται
θαυμαστά εικαστικός και ποιητικός μπροστά σε ένα απλό σωρό από καυσόξυλα. Ένας
σκύλος αρχίζει ξαφνικά να μιλάει αλλά το σημαντικό είναι ότι όταν το κάνει μας
φαίνεται τελικά πολύ φυσιολογικό. Τα ζώα, οι ήχοι, η φύση μεταμορφώνονται από
την πένα του συγγραφέα με μικρές σουρεαλιστικές εκρήξεις εδώ και εκεί που χαρίζουν
μια μικρή πινελιά χρώματος ίσα ίσα για να υπογραμμίσει τη σκούρα παλέτα του
πίνακα που συνθέτει μπροστά μας. Σελίδες γεμάτες από ένα συνεχές ψιλόβροχο και
ομίχλη. Η συμφωνία της πλήξης ζωγραφισμένη εκπληκτικά.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Ο συγγραφέας μας παίρνει από το χέρι και μας
πηγαίνει σε τοπία έρημα και ζοφερά, μας γνωρίζει με μια καθημερινότητα που έχει
μάθει να ζει με τη σοβαρή πιθανότητα του θανάτου. Ιστορίες από τα παλιά που τις
διηγείται τόσο στέρεα λες και δεν τις έχει ζήσει, τόσο απίστευτες μερικές φορές
που ξέρεις ότι είναι αληθινές. Συγκινητικός στις περιγραφές του της ζωής του
χωριού πριν από δεκαετίες, ποτέ όμως δε μπορούμε να χύσουμε ούτε μισό δάκρυ
διαβάζοντας τα λόγια του. Ευτυχώς, γιατί η αλήθεια βέβαια είναι ότι δε μπορείς
να κλάψεις με ένα καλό λογοτέχνημα. Να σκεφτείς όμως μπορείς. Αν θα το κάνουμε
είναι δική μας υπόθεση. Σίγουρα όμως ο Σιώμος έκανε το χρέος του. Μας έδειξε
ότι και ο θάνατος μπορεί να είναι και όμορφος, ακόμα και ποθητός, στα όμορφα
χωριά του.<o:p></o:p></span></p>Δημήτριος Κουκουλάκης, 22-1-2024<p></p>DKhttp://www.blogger.com/profile/14603548718234325815noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5771698911499718959.post-21939332180673920552021-07-24T13:39:00.002+03:002021-07-24T13:39:16.550+03:00Γιώργος Σιώμος - Μικρά Πεζά<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-BmWGXzQyU2uEb2e6kqSem3tHpU0EHPp11j085hQWS1eIubBmnEVuiEWc-b8ArhXi-XJXRS1yXpVBsFySQPZDUZYO5TOy9N7u1k2qFomzrYXtlSmBp40Y81tmX7XjNLHUDyuKE9w91R0/s1018/051_2048x2048.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1018" data-original-width="685" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-BmWGXzQyU2uEb2e6kqSem3tHpU0EHPp11j085hQWS1eIubBmnEVuiEWc-b8ArhXi-XJXRS1yXpVBsFySQPZDUZYO5TOy9N7u1k2qFomzrYXtlSmBp40Y81tmX7XjNLHUDyuKE9w91R0/w430-h640/051_2048x2048.webp" width="430" /></a></div><br /><p></p><p> </p><p>“Ριπές φυγής είναι τα κείμενά μας τα μικρά κι εμείς δραπέτες του παρόντος”<br />Τα
« μικρά πεζά » είναι το τέταρτο, κατά σειρά, βιβλίο με διηγήματα που
έγραψε ο Γιώργος Σιώμος κατά τη δωδεκαετή περίοδο της συνταξιοδότησής
του που αποδεικνύεται τελικά πολύ γόνιμη και παραγωγική. Ξεκινώντας με
τον « ΚΟΡΥΔΑΛΛΟ » το 2012 από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια, δεκαεννιά
ιστορίες με έντονο αυτοβιογραφικό χαρακτήρα οι οποίες προσπαθούν να
αναστήσουν μια εποχή (1950-1967) και έναν τρόπο ζωής που χάθηκε στην
γενέτειρά του τη Λόχμη Γρεβενών, συνεχίζει με «ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΠΑΠΑ »το 2014, από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη, άλλες είκοσιδύο ιστορίες
από τη Βέροια κυρίως στην οποία διαμένει από το 1992, οι οποίες δοσμένες
με ρεαλισμό αλλά και με λυρισμό αφηγούνται καθημερινές σκηνές μιας
πόλης και μιας κοινωνίας που αλλάζουν και δυσκολεύουν τον ευαίσθητο
άνθρωπο να προσαρμοστεί «τον περιπατητή που αναζητά τον κότσυφα στην
κορυφή του πεύκου, να ξεκαρφώσει μια σπάνια λέξη και να τελειώσει ένα
ποίημα που κρέμονταν σακάτικο για μέρες». Έπεται «Ο κόκκινος σπάγκος»το
2017 από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια, σαφώς ωριμότερο βιβλίο, με ευρεία
θεματική και πανανθρώπινο βλέμμα, στο οποίο διατηρώντας το ίδιο λιτό και
ανεπιτήδευτο ύφος, τα ίδια τυραννικά υπαρξιακά ερωτήματα για την μοίρα
του ανθρώπου, για τη ζωή και τον θάνατο, επεκτείνεται πάρα πέρα και
καυτηριάζει και την ηθική και οικονομική κρίση της χώρας μας, καθώς και
το έλλειμμα ανθρωπιάς στον πλανήτη Γη. Τι νέο λοιπόν κομίζουν τα «μικρά
πεζά» είναι το εύλογο ερώτημα που θα μπορούσε ο καθένας να θέσει;<br />«
Ριπές φυγής είναι τα κείμενά μας τα μικρά κι εμείς δραπέτες του
παρόντος. Το καλούπι που φτιάξανε ερήμην μας δεν μας χωράει πια και
νιώθουμε σαν πόδι σε στενό παπούτσι. Γυρεύουμε αφορμές να φεύγουμε από
ένα άθλιο παρόν, όπου μια μπότα πατάει μέχρι θανάτου σε ανθρώπινο κεφάλι
».<br />Το πρόσφατο βιβλίο του Γιώργου Σιώμου είναι στην ουσία μια
ανακεφαλαίωση όλων των προηγούμενων θεμάτων, μελέτη της ζωής και του
θανάτου, αγάπη για τα παιδιά και τον άνθρωπο και κυρίως τις γυναίκες,
τις ξεχασμένες γλώσσες και για την ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου
εγκλωβίστηκε τις ημέρες της καραντίνας. Είναι μια δοκιμή και μια
προσπάθεια να δραπετεύσει, όπως λέει και ο ίδιος από ένα άθλιο παρόν,
όπου μια μπότα πατάει μέχρι θανάτου το ανθρώπινο κεφάλι. Σαφώς πιο
ώριμος και γερνώντας ο συγγραφέας νιώθει την ανάγκη να μας μιλήσει για
τα απλά, τα καθημερινά, τα μικρά πεζά που όμως με την τέχνη του και το
λογοτεχνικό του τάλαντο τα καθολικεύει και μας κάνει συμμέτοχους στις
δικές του μικρές ή μεγάλες χαρές, στα παράπονα και στο θυμό του, στους
αναστεναγμούς και στις συγκινήσεις του προκαλώντας μας έντονα
συναισθήματα. Καταφέρνει το Εγώ του να το αναγάγει στο Εμείς και
μολονότι μοιάζει όλο το βιβλίο με ημερολόγιο ή μικρά χρονικά, κατορθώνει
να μας κάνει συμπρωταγωνιστές και να αναγνωρίζουμε σε πολλά αφηγήματα
πλευρές του εαυτού μας. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.<br />Ο
τίτλος της συλλογής «μικρά πεζά», όλα με μικρά, όπως και οι τίτλοι των
συλλογών που προηγήθηκαν, είναι πολύ επιτυχημένος και κρύβει μια
ταπεινότητα και έναν αυτοσαρκασμό, καθώς ο συγγραφέας εκδηλώνει σε
αρκετά σημεία την οργή και την πικρία του, τόσο για πολλούς εκδοτικούς
οίκους, αλλά και για πολλούς «φίλους» που αμφιβάλλουν για την αξία των
κειμένων του. Ο ίδιος όμως, όπως και ο καλοπροαίρετος αναγνώστης
γνωρίζουν ότι τα μικρά αυτά, πεζοτράγουδα θα τα ονόμαζα εγώ, είναι
ειλικρινείς εξομολογήσεις που μέσα τους κρύβουν τον πόνο και τον
αναστεναγμό του απλού ανθρώπου ο οποίος δίνει μεγάλο αγώνα να κρατηθεί
όρθιος στην καταρρέουσα ελληνική κοινωνία και έχουν μεγάλη αξία: «Να
κάνεις ένα κόπο να το γράψεις, να καταπιείς νύξεις και υπονοούμενα αλλά
και ανοιχτές προσβολές από φίλους... να ψάχνεις κάνα χρόνο να βρεις
εκδότη... άλλος ζητάει παράδες, καθότι έχουμε κρίση, κι εσείς κύριε,
είσαστε άγνωστος, άσημος δεν σας γνωρίζει ούτε η μάνα σας, βρίσκεστε
μακριά από την πρωτεύουσα, έχετε και μια ηλικία εδώ που τα λέμε, τι
καινούργιο να κομίσετε... » Το βιβλίο σελ. 93 -94.Απευθυνόμενος με
κάποιο κυνισμό στους φίλους του που αδιαφορούν για το νέο του βιβλίο
λέει με λόγια τσεκουράτα: «Ξέρω πότε θα έλθετε στην ώρα σας. Πότε θα
είστε συνεπείς στο ραντεβού σας μαζί μου. Όταν τα τινάξω και δεν θα σας
έχω πια καμιά ανάγκη. Γι’ αυτό προνόησα, στο συμβόλαιο με τον εκδότη, να
μην τα πολτοποιήσει όσα χρόνια κι αν περάσουν. Αλλά να τα δώσει στο
γραφείο τελετών Ο Αρχάγγελος για να τα μοιράζει στον καθένα σας την ώρα
που κλαψουρίζοντας θα μου ρίχνετε χώμα με τη σέσουλα και θα μου εύχεστε
καλό παράδεισο. Όμως σας στο λέω εδώ είναι ο δικός μου παράδεισος. Στον
δρόμο που οδηγεί στο βιβλιοπωλείο»Κιρμπάνια σελ. 151-152.Πόση
ειλικρίνεια και πόση αλήθεια κρύβουν αυτά τα λόγια για την ψεύτικη φιλία
των ημερών μας!<br />Ας δούμε όμως τι καινούργιο κομίζει το νέο βιβλίο
του Γιώργου Σιώμου και γιατί αξίζει να διαβαστεί. Το ύφος και ο λόγος
του βέβαια δεν αλλάζουν και, όπως τονίζει και ο ίδιος στο μότο για το Κ6
Βιβλίο «Σπασμένες πέτρες είναι οι στίχοι μου ακατέργαστες». Απελέκητος
και λαϊκός ο λόγος του είναι τώρα πιο επιγραμματικός και πιο λακωνικός
πλήρης θυμοσοφίας και στοχασμού και πιο δραματικός και ελεγειακός σε
ορισμένα κεφάλαια. Χειρίζεται με μεγάλη ευκολία το ασύνδετο σχήμα και ο
λόγος του ρέει απρόσκοπτα χρησιμοποιώντας όλα τα πρόσωπα. Το καινούργιο
στη μορφή και τη δομή είναι ότι το βιβλίο είναι χωρισμένο σε εννιά
κεφάλαια και ο συγγραφέας προσπαθεί να μελετήσει μέσα από το δικό του
οπτικό πρίσμα τον άνθρωπο και το περιβάλλον του: τα παιδιά, τις
γυναίκες, τους ανθρώπους, τις ξεχασμένες γλώσσες, το χυμό των ροδιών, το
βιβλίο, τα δέντρα, το σπίτι με τα κεραμίδια και τις ημέρες καραντίνας.
Σε κάθε κεφάλαιο προηγείται και ένα μότο το οποίο προϊδεάζει για το
περιεχόμενό του. Η μοναχικότητα του και η στέρηση της ελευθερίας σίγουρα
έχουν παίξει το ρόλο τους στη συγγραφή αυτού του βιβλίου στο οποίο με
το παρατηρητικό του βλέμμα και τη μεγάλη του ευαισθησία ο συγγραφέας
καταπιάνεται με τα μικρά καθημερινά πράγματα που για τους περισσότερους
περνούν απαρατήρητα, τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους, αλλά και τους
άξιους που όμως δεν είναι διάσημοι, με τις ξεχασμένες γλώσσες και
συγκεκριμένα με την βλάχικη, έχοντας δεχθεί ευεργετική επίδραση από το
βιβλίο και το cdω λε λε του Βασίλη Νιτσιάκου. Καταγγέλλει την αδικία,
την απανθρωπιάκαι επιστρέφει στο τέλος στην πατρική του γη που επικρατεί
η ερημιά και ο θάνατος και τα εφιαλτικά του όνειρα.
</p><p style="text-align: justify;">Έτσι, τα παιδιά που αποτελούν την ελπίδα
του μέλλοντος, έχοντας όλες τις ανέσεις τους σε αντίθεση με τα παιδιά
παρελθόντων ετών, παίζουν αμέριμνα αλλάαποτελούν και «τα ολοκαίνουργια
γρανάζια στον παμπάλαιο μηχανισμό αναπαραγωγής του είδους, τις
ολοκαίνουργιες βίδες και τα γυαλιστερά παξιμάδια στον ατέρμονα μηχανισμό
παραγωγής του πλούτου για μια χούφτα αχόρταγους», οι γυναίκες που
βγαίνουν για καφέ είναι λουλούδια και τις θαυμάζει για την υπομονή τους
και την αντοχή τους και για το βαρύ φορτίο που σηκώνουν ανέκαθεν,
υμνώντας και την αισθητική αλλά και την αισθησιακή τους ομορφιά, οι
άνθρωποι που όλο και λιγότερο κοιτάζονται στα μάτια «είναι κόκκοι από
την ψίχα σκληρού κατά τα άλλα καρυδιού, συντετριμμένοι από τα απανωτά
σφυροκοπήματα, άλλοι για καρυδόπιτα πλασμένοι και άλλοι για τούρτες
μνημοσύνων», ζουν μέσα στην μοναξιά τους και προσπαθούν να διασκεδάσουν
την ανία τους, αναζητώντας μια παρηγοριά στον άλλο ο οποίος όμως είναι
και μια ενόχληση. Κάποιοι βέβαια ξεχωρίζουν κι ας είναι άσημοι. Για τις
ξεχασμένες γλώσσες «που μοιάζουν με καράβια ακίνητα» αφιερώνει οκτώ
μικρά αφηγήματα και ταξιδεύει με τους στίχους του βλάχου από την
Αητομηλίτσα και την όμορφη μουσική πάνω στις κορφές τις Πίνδου και στα
χειμαδιά της Θεσσαλίας βιώνοντας τη δύσκολη αλλά γοητευτική και περήφανη
ζωή των σκληροτράχηλων τσελιγκάδων, σε σημείο που να σκέφτεται «να
καταγγείλει αυτόν τον άνθρωπο για κατάληψη σκέψης ή να ακούει το cdμέχρι
σκασμού ». Στο Κ5 Χυμός ροδιών η θεματική του είναι ευρεία και
αναφέρεται τόσο σε προσωπικά βιώματα, όσο και σε σχόλια για την σύγχρονη
ελληνική κοινωνία, ενώ στο Κ6 Το βιβλίο αφηγείται την ανάγκη του και
την αγάπη του για τη γραφή, την τύχη των βιβλίων του και την πικρία του
για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει για την έκδοση και την αποδοχή. Στα
τρία τελευταία κεφάλαια τα οποία τα έγραψε κατά τη διάρκεια της
καραντίνας ξαναγυρίζει στη γενέτειρά του και με ιδιαίτερη ευαισθησία
αφηγείται την ομορφιά του τοπίου, αλλά και την ερημιά και την
εγκατάλειψη, τον θάνατο ως μνήμη αλλά και ως προσμονή και τα εφιαλτικά
όνειρα που αβγαταίνουν. Η συλλογή κλείνει με τρία διηγήματα, Ο χάλκινος
θώρακας, Το πιάνο, Κιρμπάνια. Στο τελευταίο καταγγέλλει την ψεύτικη
φιλία, αλλά ελπίζει ότι θα βρεθούν και κάποιες αδερφές ψυχές ανά τον
κόσμο που θα ενδιαφερθούν για το βιβλίο του: «Είναι φορές που μες στην
πυρκαγιά του μυαλού μου, πετιέται μια σκέψη, ότι ίσως, κάπου κάποτε στα
Κύθηρα ή στη Σαμοθράκη, στη Γαύδο ή στον Έβρο, στην Αθήνα ή στη
Σαλονίκη, στη Μπανγκόγκ ή στο Ρέικιαβικθα βρεθεί μια αδελφή ψυχή, μπορεί
και δυο και τρεις, που θα βρουν το βιβλίο μου στο σκονισμένο ράφι ενός
βιβλιοπωλείου που ετοιμάζεται να κλείσει, θα το ανοίξουν, θα νιώσουν το
ανατρίχιασμα που προκαλεί το πάθος των ψυχών που μοιάζουν μεταξύ τους,
θα λαμπυρίσει ένα δάκρυ στα καθαρά τους μάτια και θα κατασιγάσει τότε ο
κοχλασμός των αισθημάτων μου και μια ηρεμία, μια γαλήνη θα απλωθεί στο
νου και στη καρδιά μου».</p>
<p style="text-align: justify;">Το νέο βιβλίο του Γιώργου Σιώμου είναι
μια κατάθεση ψυχής, ένας ώριμος καρπός ενός λαϊκού ανθρώπου που έχει
εντρυφήσει στα ανθρώπινα και με ντομπροσύνη, ειλικρίνεια και τόλμη ξέρει
με ωραίο τρόπο να λέει αλήθειες με καθαρά λόγια που προκαλούν γνήσια
συγκίνηση, γιατί μας θυμίζουν την χαμένη μας ανθρωπιά, γι’ αυτό σίγουρα
θα είναι καλοτάξιδο και θα βρει πολλές αδελφές ψυχές...</p><p>
Στέργιος Πουρνάρας, φιλολόγος,<br />Πρόεδρος Συνδέσμου Γραμμάτων και Τεχνών ΠΕ Γρεβενών</p><p> </p><p>πηγή: https://greveniotis.gr <br /></p>DKhttp://www.blogger.com/profile/14603548718234325815noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5771698911499718959.post-1754105740614232102019-02-10T11:39:00.002+02:002019-02-10T11:39:20.214+02:00Ζαν Πωλ Σάρτρ, Οι λέξεις<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAeO0zajcPI1Wp0emw_l7MA5DEVw-PcyJJ_QbN27yWv8aIePwizvdyGHVCdipiTGUVXEiZlfqiTsl7Ul9qHnW9h4Nw57ysvl3hkdklKSQvGVmIjRx79e4DWhvhS1p51FgibA5HUBR3jBY/s1600/%25CE%25B6%25CF%2580%25CF%2583.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="650" data-original-width="458" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAeO0zajcPI1Wp0emw_l7MA5DEVw-PcyJJ_QbN27yWv8aIePwizvdyGHVCdipiTGUVXEiZlfqiTsl7Ul9qHnW9h4Nw57ysvl3hkdklKSQvGVmIjRx79e4DWhvhS1p51FgibA5HUBR3jBY/s400/%25CE%25B6%25CF%2580%25CF%2583.jpg" width="281" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Σαρτρ δημοσίευσε τις ΛΕΞΕΙΣ το 1964, η σύνθεσή του τον απασχόλησε
τουλάχιστον μια δεκαετία. Στο βιβλίο αυτό (μέσα απ' το οποίο του
απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ, που το απέρριψε), αφηγείται την παιδική
του και εξηγεί πως, μέσα από τις λέξεις και την ανάγνωση, ανακάλυψε την
ύπαρξη. Σταδιακή οικοδόμηση μιας εικόνας του εαυτού όπου κυριαρχεί μια
ναρκισσιστική προβληματική, την οποία ωστόσο ο συγγραφέας αρνείται, ενώ
οι έννοιες του ατομικού και του καθολικού αποτελούν τις θεμελιώδεις
ιδέες του πονήματος. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Οι λέξεις του Ζαν-Πωλ Σαρτρ θεωρούνται σήμερα ανά
τον κόσμο ένα κλασικό έργο στο είδος της αυτοβιογραφίας. Φιλόσοφος,
μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ (1905-1980)
υπήρξε μια από τις μείζονες πνευματικές φυσιογνωμίες του 20ου αιώνα και ο
διασημότερος εκπρόσωπος του Υπαρξισμού στη Γαλλία. Το έργο του αλλά και
η σθεναρή πολιτική του στράτευση επηρέασαν βαθύτατα μια ολόκληρη γενιά
στοχαστών, από τον Ντελέζ ως τον Αλαίν Μπαντιού, για τους οποίους, όπως
οι ίδιοι το ομολόγησαν, ο Σαρτρ είχε παίξει το ρόλο ενός σωκρατικού
προτύπου, που εξακολουθεί να εμπνέει καινούργιες γενιές αναγνωστών.<br />Οι
Λέξεις κυκλοφορούν ξανά στην Ελλάδα σε νέα αναθεωρημένη μετάφραση και
επίμετρο με συνεντεύξεις και χρονολόγιο του συγγραφέα. </div>
<br />
(Από την
παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)<br />
<br />
πηγή: politeianet.gr </div>
DKhttp://www.blogger.com/profile/14603548718234325815noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5771698911499718959.post-72662043060324462362019-02-10T11:33:00.002+02:002019-02-10T11:33:35.191+02:00Ντέηβιντ Φοντάνα, Η ψυχολογία του εφήβου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY2VPN_8WhCw-_aYQWOOPV6mF_vZoJwrQR76jPbEmplL_w00VDpLpRrItoIbNAsNqzYYRsoyaI0ihJciGFboCGhuSUD4Wupqe_YVToAO5CVsja5JpX-ig5LCzUm77quWSJRHe_PsU3cqU/s1600/%25CF%2588%25CF%2585%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2580.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="357" data-original-width="250" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY2VPN_8WhCw-_aYQWOOPV6mF_vZoJwrQR76jPbEmplL_w00VDpLpRrItoIbNAsNqzYYRsoyaI0ihJciGFboCGhuSUD4Wupqe_YVToAO5CVsja5JpX-ig5LCzUm77quWSJRHe_PsU3cqU/s400/%25CF%2588%25CF%2585%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2580.jpg" width="280" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Πρόκειται για ένα εξαιρετικά περιεκτικό βιβλίο που εξετάζει το σύνολο
των παραγόντων που ενέχονται στο διδακτικό έργο και απευθύνεται τόσο
στον υποψήφιο δάσκαλο και καθηγητή όσο και στον εν ενεργεία
εκπαιδευτικό, στον οποίο προσφέρει συμπληρωματικές γνώσεις και λύσεις.
Παράλληλα όμως δίνει στους γονείς μια συνολική εικόνα των δυνατοτήτων
και των προβλημάτων των παιδιών τους. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πιο αναλυτικά, ο συγγραφέας
εξετάζει την ψυχολογία του παιδιού από τη γέννησή του ως την αποφοίτηση
από το λύκειο, σε γνωστικό, συναισθηματικό, ηθικό και κοινωνικό επίπεδο,
μελετώντας τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του, την ανάπτυξη της
νοημοσύνης, της δημιουργικότητας, των δεξιοτήτων και της ηθικής και
κοινωνικής του υπόστασης και παράλληλα προτείνει κατευθύνσεις και
λύσεις. (. . .) </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)<br />
<br />
πηγή: politeianet.gr </div>
DKhttp://www.blogger.com/profile/14603548718234325815noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5771698911499718959.post-38728161404422473512019-02-10T11:30:00.004+02:002019-02-10T11:30:47.637+02:00Ηλίας Κουρκούτας, Η ψυχολογία του εφήβου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZnL4GHoKALbWLyS4eMv7u4F1nO5py8gjGDwUXjZcdO_7vyTyreVzfIgrAwA2_7cnWq71ctSI6QOWNC9e-sH3tuOye_AH52vXSnSv55rtm3iFYP4Ou4kgwKx0Cjjz_w9FUKj76Vu7Feis/s1600/%25CF%2588%25CF%2585%25CF%2587%25CE%25B5%25CF%2586.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="372" data-original-width="250" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZnL4GHoKALbWLyS4eMv7u4F1nO5py8gjGDwUXjZcdO_7vyTyreVzfIgrAwA2_7cnWq71ctSI6QOWNC9e-sH3tuOye_AH52vXSnSv55rtm3iFYP4Ou4kgwKx0Cjjz_w9FUKj76Vu7Feis/s400/%25CF%2588%25CF%2585%25CF%2587%25CE%25B5%25CF%2586.jpg" width="268" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Η εφηβεία είναι αναμφισβήτητα ένα κρίσιμο και σημαντικό στάδιο στη ζωή
του ανθρώπου, με την έννοια ότι αυτή την περίοδο το άτομο καλείται να
προχωρήσει στην αυτοανακάλυψή του, να δημιουργήσει και να απαρτιώσει την
νέα του ταυτότητα, να αυτονομηθεί ως προσωπικότητα και να ενταχθεί
υπεύθυνα στον κόσμο των ενηλίκων. Το παρόν βιβλίο εξετάζει τη
συγκεκριμένη περίοδο ακριβώς υπό αυτό το πρίσμα. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Με δεδομένες τη
ρευστότητα της σύγχρονης οικογενειακής δομής και τις ευρύτερες
κοινωνικές αλλαγές που η εποχή μας επιφυλάσσει για τους ανθρώπους, άρα
και για τους εφήβους, ο συγγραφέας επιλέγει να επικεντρωθεί στα νέα
χαρακτηριστικά φαινόμενα και προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα ο νέος
άνθρωπος στην πορεία προς την ωρίμανσή του. Εκτός από τις βιοσωματικές,
ψυχοκοινωνικές και συναισθηματικές αλλαγές που είναι χαρακτηριστικές
αυτής της περιόδου, στο βιβλίο αναλύονται φαινόμενα που σχετίζονται
σχεδόν αποκλειστικά με την εφηβεία: η κρίση της εφηβείας, οι δυσκολίες
αποχωρισμού και εξατομίκευσης, η αυτονόμηση, οι αποκλίνουσες και
προβληματικές συμπεριφορές, και, το σημαντικότερο, ο ρόλος των γονέων
και των εκπαιδευτικών στην ανατροφή των εφήβων και στην αντιμετώπιση των
προβλημάτων που εμφανίζονται αυτή την εποχή. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εμπλουτισμένο με
πολυάριθμα παραδείγματα και κλινικές περιπτώσεις, το βιβλίο ερμηνεύει
και δίνει ένα νέο στίγμα στην προσέγγιση των εφήβων και στην πορεία τους
προς την ατομικότητα και την ενήλικης ζωής. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ
ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
πηγή: politeianet.gr</div>
</div>
DKhttp://www.blogger.com/profile/14603548718234325815noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5771698911499718959.post-67635266537980230012019-02-10T11:21:00.002+02:002019-02-10T11:22:27.778+02:00Βλαντιμίρ Ποτέμκιν, Ιστορία της Διπλωματίας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiStmGvFtPJNL81zvCegOeD0thzTIqn0Muc_mGYAsdc4LivTywHqaco7TVB-68WlcUOrxn-NZ_b_G48rOrqrlLrWY-nXAmK_IkTRVqpEm-eib9BOUjwwzELDAMreZK7AuiPCDhZZseqkqY/s1600/%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25BC%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="150" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiStmGvFtPJNL81zvCegOeD0thzTIqn0Muc_mGYAsdc4LivTywHqaco7TVB-68WlcUOrxn-NZ_b_G48rOrqrlLrWY-nXAmK_IkTRVqpEm-eib9BOUjwwzELDAMreZK7AuiPCDhZZseqkqY/s400/%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25BC%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BD.jpg" width="266" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η ανάλυση της
εξωτερικής πολιτικής των ευρωπαϊκών κρατών από την αρχαιότητα ως και τον 19<sup>ο</sup>
αιώνα με όλο το διπλωματικό παρασκήνιο που κρύβεται πίσω από τα ιστορικά
γεγονότα παρουσιάζεται στο βιβλίο «Ιστορία της Διπλωματίας», που υπογράφει ο
Ρώσος Ποτέμκιν ή καλύτερα που το επιμελείται, αφού πρόκειται για συλλογικό
έργο: Πρόκειται για μια παλιά έκδοση του 1974, εξαντλημένη ίσως, που
παρουσιάζει τα κίνητρα των ηγεμόνων (οικονομικά, πολιτικά, προσωπικά…), τις μεθοδεύσεις
που χρησιμοποίησαν για να πετύχουν τους στόχους τους, τις ασταθείς πολιτικές
ισορροπίες μεταξύ των κρατών οι οποίες συχνά διασαλεύονταν, τις Διεθνείς
Σχέσεις και την εξέλιξη τους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Έτσι φωτίζονται καλύτερα οι πόλεμοι, οι
συμμαχίες, οι συνθήκες ειρήνης, οι Διασκέψεις κι αποκαλύπτονται τα βαθύτερα
αίτια πολλών ιστορικών γεγονότων! Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο
σχηματισμός για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία του θεσμού των εθνικών κρατών στην Ευρώπη από
τον 16<sup>ο</sup> αιώνα και μετά. Επίσης η δημιουργία του παπικού κράτους και
οι διπλωματικές μεθοδεύσεις που επινοούνταν κάθε φορά από διάφορους ηγεμόνες
και τις οποίες έχουμε κληρονομήσει μέχρι σήμερα!
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Το έργο χωρίζεται σε τρεις τόμους:</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
1<sup>ος</sup> τόμος: Η ιστορία της
διπλωματίας από την αρχαιότητα ως και το Μεσαίωνα</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
2<sup>ος </sup>» : Νεώτεροι χρόνοι: απ’ τον 16<sup>ο</sup>
–18<sup>ο</sup> αιώνα (δημιουργία των πρώτων εθνικών κρατών: (Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία,Ολλανδία, Δανία, Αγγλία, Ρωσία, ΗΠΑ) </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
3<sup>ος </sup>» : Νεώτεροι χρόνοι: 19<sup>ος</sup> αιώνας(νέα εθνικά κράτη: Ελλάδα, Ιταλία, Γερμανία)</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
πηγή: http://neaanagnosi.blogspot.com </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
</div>
DKhttp://www.blogger.com/profile/14603548718234325815noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5771698911499718959.post-38936522340524975712019-02-10T11:16:00.002+02:002019-02-10T11:27:29.420+02:00Γκέοργκι Λούκατς, Θεωρία του μυθιστορήματος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1KA1QzJ3Po4qVkbsi6CmMUPYF7w9bv8nHnyyEb2f9wO7SOppHXEoKr-uNCFsvqPt-kziqdWSNV1AJSDot3YU4KQy-lDdl3vStnFV86lNanSutBs3zn26aMj3YoBcPt69l27j1XVjrxnM/s1600/%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="650" data-original-width="372" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1KA1QzJ3Po4qVkbsi6CmMUPYF7w9bv8nHnyyEb2f9wO7SOppHXEoKr-uNCFsvqPt-kziqdWSNV1AJSDot3YU4KQy-lDdl3vStnFV86lNanSutBs3zn26aMj3YoBcPt69l27j1XVjrxnM/s400/%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2582.jpg" width="228" /></a></div>
<br />
<br />
Επανάσταση ή προσπάθεια δίχως αύριο; Η εμφάνιση του νέου μυθιστορήματος,
οι πολεμικές που εγείρει, η επίδραση που ασκεί στη λογοτεχνική
δημιουργία τοποθετούν το μυθιστορηματικό είδος στο επίκεντρο γόνιμων
θεωρητικών ενασχολήσεων και προβληματισμών.<br />
<br />
Η Θεωρία του Μυθιστορήματος,
ένα από τα πρώτα έργα του Lukacs, ανταποκρίνεται στη συγκυρία της
εποχής του, συγκεντρώνοντας όλα τα στοιχεία μίας εύστοχης και
εποικοδομητικής συμβολής. Προσεγγίζοντας το ζήτημα της μεγάλης επικής
λογοτεχνίας στις σχέσεις της με την κοινωνία και τον πολιτισμό, ο
συγγραφέας περιγράφει τις ιδιότυπες μορφές της εποποιίας και της
τραγωδίας, της νουβέλας και του ειδυλλίου, αναδεικνύοντας ταυτοχρόνως
τις χαρακτηριστικές δομές του μυθιστορήματος.<br />
<br />
Εφαρμόζοντας την αναλυτική
του μέθοδο στο έργο του Δάντη, του Θερβάντες, του Μπαλζάκ, του Τολστόι,
του Ντοστογιέφσκι συγκροτεί συγκεκριμένες έννοιες και κατηγορίες,
αποδίδοντας στις ευρύτερες επιστημολογικές αναζητήσεις την πραγματική
φιλοσοφική και ιστορική τους διάσταση.<br />
<br />
(Από την παρουσίαση στο
οπισθόφυλλο του βιβλίου)<br />
<br />
πηγή: www.politeianet.gr </div>
DKhttp://www.blogger.com/profile/14603548718234325815noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5771698911499718959.post-22774312799735996732019-02-10T11:07:00.001+02:002019-02-10T11:07:10.188+02:00Ηλίας Πετρόπουλος, Παροιμίες του υποκόσμου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjuVuatMF-zZjosbhkjKRXJ2rByaoF4WICBqo2TZ4UWKwEdKBEW0k3C-p9c0i85Vd5grIx5JDSYYlP9dB1YG5Nc3G1WjOX95b6w-r8Tixqcp4T9eNJyG8tioHCdP-ZyB0fabiImF5Avc0/s1600/%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2584.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="398" data-original-width="251" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjuVuatMF-zZjosbhkjKRXJ2rByaoF4WICBqo2TZ4UWKwEdKBEW0k3C-p9c0i85Vd5grIx5JDSYYlP9dB1YG5Nc3G1WjOX95b6w-r8Tixqcp4T9eNJyG8tioHCdP-ZyB0fabiImF5Avc0/s400/%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2584.jpg" width="251" /></a></div>
<br />
<br />
Ο Ηλίας Πετρόπουλος - μετά τα ρεμπέτικα τραγούδια, τα μικρά ρεμπέτικα,
την ρεμπετολογία, το άγιο χασισάκι, τον υπόκοσμο και καραγκιόζη, το
μπουρδέλο, τους καπανταήδες και μαχαιροβγάλτες, και διάφορα σχετικά
άρθρα - συνεχίζει μ' αυτό το βιβλιαράκι τη ρεμπετολογική του έρευνα.<br />
<br />
πηγή: www.politeianet.gr </div>
DKhttp://www.blogger.com/profile/14603548718234325815noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5771698911499718959.post-22130618590243910872019-02-10T11:04:00.001+02:002019-02-10T11:04:12.519+02:00Ελίζαμπεθ Μπάντιγκερ, Η ανδρική ταυτότητα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0QZcudr5CwEW5W0tVdItl1qyr_zakLJ3-yfp7YL9BTDqkt-UMQEWFkrSyV3TWObACLYjfg01KLqCobBo1jq4h98kNWPOss2_dAgjD-zbRINEDG3RpT8wMhawRRJG5-7q31RHZFhRzmM4/s1600/%25CE%25B1%25CF%2584.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="250" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0QZcudr5CwEW5W0tVdItl1qyr_zakLJ3-yfp7YL9BTDqkt-UMQEWFkrSyV3TWObACLYjfg01KLqCobBo1jq4h98kNWPOss2_dAgjD-zbRINEDG3RpT8wMhawRRJG5-7q31RHZFhRzmM4/s400/%25CE%25B1%25CF%2584.jpg" width="271" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το ΧΥ είναι ο χρωμοσωμικός τύπος του άνδρα. Τα χρωμοσώματα Χ και Υ
θέτουν σε κίνηση τους μηχανισμούς σεξουαλικής διαφοροποίησης του άνδρα
από την γυναίκα και προσδιορίζουν γενετικά το ανδρικό φύλο. Αλλά αν το
ΧΥ είναι η πρωταρχική συνθήκη για την ανδρική ανθρώπινη ύπαρξη, δεν
αρκεί και για να την χαρακτηρίσει. Από το ΧΥ ως την αίσθηση της ανδρικής
ταυτότητας, ο δρόμος είναι μακρύς και γεμάτος εμπόδια. Άλλοτε, η
αρρενωπότητα φαινόταν αυταπόδεικτη, αντίθετη με την θηλυκότητα και
άσχετη με την ομοφυλοφιλία· κατά τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, όμως,
τέθηκε υπό αμφισβήτηση. Η προσπάθεια των γυναικών να προσδιορίσουν εκ
νέου τον εαυτό τους, ανάγκασε τους άνδρες να κάνουν το ίδιο. Το ΧΥ
παραμένει σταθερό, αλλά η ανδρική ταυτότητα δεν είναι πια η ίδια. [...]
Σε αυτό το βιβλίο, που σημείωσε μεγάλη εκδοτική επιτυχία στην Γαλλία και
προκάλεσε το έντονο ενδιαφέρον των ειδικών και της κοινής γνώμης, η
Elisabeth Badinter επιχειρεί μια εμπεριστατωμένη μελέτη της ανδρικής
ταυτότητας και της ομοφυλοφιλίας. Προσεγγίζει το θέμα της μέσα από
ενδιαφέρουσες ιστορικές αναφορές και βιολογικές, κοινωνιολογικές και
ψυχολογικές παρατηρήσεις, παρουσιάζοντάς μας μια εμβριθή ανάλυση της
προσωπικότητας του άνδρα και προσφέροντάς μας γόνιμο έδαφος για
προβληματισμό.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
(Από την παρουσίαση της έκδοσης)</div>
πηγή: www.politeianet.gr<br />
</div>
DKhttp://www.blogger.com/profile/14603548718234325815noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5771698911499718959.post-76826504467560145182019-02-10T11:01:00.002+02:002019-02-10T11:01:24.185+02:00Χέρμπερτ Μαρκούζε, Έρως και Πολιτισμός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWVibc5IHt26EEi2_bcKpR0pCJ7IU-d6S-uaB4Pxn_NAOeIl9ARk46RzcSzheV_E6a6WiG0Wwaw88onpAys4SRemXNTPqBgQHTkJ28MfJjkWVrMZ6yxIRALqhyphenhyphenDroxWcIaycWj3uPnZTc/s1600/eros-kai-politismos-marcuse4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="419" data-original-width="300" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWVibc5IHt26EEi2_bcKpR0pCJ7IU-d6S-uaB4Pxn_NAOeIl9ARk46RzcSzheV_E6a6WiG0Wwaw88onpAys4SRemXNTPqBgQHTkJ28MfJjkWVrMZ6yxIRALqhyphenhyphenDroxWcIaycWj3uPnZTc/s400/eros-kai-politismos-marcuse4.jpg" width="286" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Οι καλοί Γερμανοί, όταν πεθαίνουν, γίνονται Εβραίοι, ή άλλες διωγμένες μειονότητες. Οι κακοί ξαναγενιώνται σωστοί Γερμανοί.<br /> </div>
<div style="text-align: justify;">
Ο
Μαρκούζε είναι ένα σοκ και σαν σοκ πρέπει να αντιμετωπίζεται. Σοκ είναι
η σκέψη του, γιατί έχει το στήριγμά της έξω από την κοινή λογική και
την ορθοδοξία, έχει το εννοιολογικό της υπόβαθρο έξω από την ατροφική
ευσέβεια απέναντι στο κατεστημένο, έχει τα κίνητρά της έξω από το
Σύστημα. Σοκ είναι το ύφος του γιατί, συνεπές προς τη σκέψη του,
περιέχει μια ριζική αντίδραση στα καλούπια της στρωτής σύνταξης, της
απρόσκοπτης ανάγνωσης, που κοιμίζει το μυαλό με την ύπουλη διαβεβαίωση
πώς όλα έχουν καλά. Αυτά πρέπει να τα συνειδητοποιήσει αμέσως ο
αναγνώστης.<br /> </div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Μαρκούζε γράφει για το μέλλον. Άρα για τους νέους. Τους
οραματίζεται παιδιά των λουλουδιών. Τους θέλει γεμάτους ερωτισμό τόσο
απόλυτο, που η χυδαιότητα να είναι αδιανόητη. Γιατί σήμερα, και πάντα, ο
ερωτισμός στάθηκε ελλιπής. Στάθηκε σακάτης. Τέτοιος είναι ο ερωτισμός
που γεννά την εκμετάλλευση ανθρώπων από ανθρώπους, της γυναίκας απ' τον
άνδρα, της φύσης (του σώματος) από τις σκοτεινότερες δυνάμεις του νου.
[...] (Από τον πρόλογο του μεταφραστή)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
πηγή: www.politeianet.gr </div>
DKhttp://www.blogger.com/profile/14603548718234325815noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5771698911499718959.post-89331009189426511012019-02-10T10:56:00.001+02:002019-02-10T10:56:03.088+02:00Αλεξάντρ Αλεξάντροβιτς Βασίλιεφ, Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirI2naisnaHHjGRginvJvUR5V5N3pmHoV1M_v2bZ0BGjZXMhimxC6rkAEFqI1sbx5BXiAsUR5IBe1mJ7XoMIfrPNMdU08uI9_AFLD93WDrajEz39hmzzZICfLyvvQ524tKyW8ywJgVvjs/s1600/%25CE%25B9%25CE%25B2%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="373" data-original-width="250" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirI2naisnaHHjGRginvJvUR5V5N3pmHoV1M_v2bZ0BGjZXMhimxC6rkAEFqI1sbx5BXiAsUR5IBe1mJ7XoMIfrPNMdU08uI9_AFLD93WDrajEz39hmzzZICfLyvvQ524tKyW8ywJgVvjs/s400/%25CE%25B9%25CE%25B2%25CE%25B1.jpg" width="267" /></a></div>
<br />
Η Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας' έχει σχεδόν τελείως
αναθεωρηθεί κατά τα τελευταία τριάντα ή σαράντα χρόνια. Πολύ σπουδαία
στοιχεία - σχετικά με διάφορα τμήματα αυτής της ιστορίας - έχουν
ανακαλυφθεί, ενώ συγχρόνως έχουν γίνει σημαντικές και λεπτομερείς
επιστημονικές εργασίες, οι οποίες μελετούν διαφόρους περιόδους της.
Μολαταύτα όμως μας έλειπε μια γενική ιστορία της Βυζαντινής
Αυτοκρατορίας, που θα αξιοποιούσε αυτές τις έρευνες και η οποία, τελείως
ενημερωμένη για τα πιο σύγχρονα επιστημονικά συμπεράσματα, θα εξέθετε,
κατά έναν πλήρη τρόπο, την τύχη και την εξέλιξη της Αυτοκρατορίας. [...]
(Charles Diehl, από τον πρόλογο της έκδοσης)<br />
<br />
πηγή: www.politeianet.gr </div>
DKhttp://www.blogger.com/profile/14603548718234325815noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5771698911499718959.post-29787611791273886262018-03-17T14:26:00.002+02:002018-03-17T14:26:47.550+02:00Βασίλης Ραφαηλίδης - Θερμοί και Ψυχροί Πόλεμοι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwmkWlieY3RRzgBugilzG-c7RJFUZZwhNNzBhWENMkJf35-ipYGm5dogES7oXbJhZMQDZE7I2HVyKvMVHktZ9kbqXMuylKm_xtJFbRI9oH6sPnWck-pUX7tbdCb5QNsyt_8Vt3JrsrOvM/s1600/%25CE%2592%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25A1%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25B7%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582+-+%25CE%2598%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25A8%25CF%2585%25CF%2587%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CE%25A0%25CF%258C%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25B9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="961" data-original-width="638" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwmkWlieY3RRzgBugilzG-c7RJFUZZwhNNzBhWENMkJf35-ipYGm5dogES7oXbJhZMQDZE7I2HVyKvMVHktZ9kbqXMuylKm_xtJFbRI9oH6sPnWck-pUX7tbdCb5QNsyt_8Vt3JrsrOvM/s400/%25CE%2592%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25A1%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25B7%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582+-+%25CE%2598%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25A8%25CF%2585%25CF%2587%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CE%25A0%25CF%258C%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25B9.jpg" width="265" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Ο πόλεμος σερβίρεται και ζεστός και κρύος, ανάλογα με την εποχή.
Πουλιέται και λιανικά και χονδρικά, ανάλογα με τις ανάγκες του
κεφαλαίου. Ο πιο ζεστός πόλεμος που έγινε μέχρι σήμερα ήταν ο Δεύτερος
Παγκόσμιος. Που μαζί με τον Πρώτο αποτελούν δίδυμο. Δεν ξέρουμε τι μορφή
θα έχει ο Τρίτος που ήδη άρχισε να ψήνεται. Η "ισορροπία του τρόμου"
που προκάλεσε η ύπαρξη της ατομικής βόμβας είχε σαν συνέπεια ο Τρίτος να
παραμείνει για πολλά χρόνια στην κατάψυξη. Ο καταψυγμένος Τρίτος
Παγκόσμιος Πόλεμος λέγεται Ψυχρός. Όμως το ψυγείο χάλασε με την πτώση
της Σοβιετικής Ένωσης και το περιεχόμενό του, αν δεν καταναλωθεί
έγκαιρα, θα βρωμίσει. Σοβαροί θερμοί πόλεμοι ανάμεσα σε κομουνιστές και
κομουνιστές, ή κομουνιστές και καπιταλιστές, δεν έγιναν μέχρι την πτώση
του υπαρχτού σοσιαλισμού. Δεδομένου ότι ο υπαρχτός σοσιαλισμός πέρασε
στην ανυπαρξία, οι μελλοντικοί πόλεμοι, τοπικοί και παγκόσμιοι, δεν
μπορεί παρά να αφορούν αποκλειστικά τον καπιταλισμό.</div>
<div style="text-align: justify;">
Μέσα από την
ιστορία του Μεσοπολέμου, που είναι η μεταβατική περίοδος από τον Πρώτο
στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, που είναι
το πρελούντιο στο Δεύτερο, του Δευτέρου, που είναι ο κυρίως ειπείν
πόλεμος σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία, του Μεταπολέμου, που είναι
ένας πολύ ιδιόμορφος διπλωματικός πόλεμος, του Ψυχρού Πολέμου, που ήταν η
αιτία της πτώσης της Σοβιετικής Ένωσης και την προκάλεσε μέσα από
μακρόχρονη διάβρωση, και του Πολέμου της Κορέας, που είναι η τρελή ουρά
του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, το βιβλίο αυτό προσπαθεί να καταλάβει
πώς λειτουργεί ο εμπόλεμος καπιταλισμός μέσα από μια αλληλουχία
συναρτημένων πολέμων.</div>
<div style="text-align: justify;">
Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο οι καπιταλιστές
συμμαχούν με τους κομουνιστές κατά των καπιταλιστών. (Και ο φασισμός
καπιταλισμός είναι). Τι μπορεί να σημαίνει μια τόσο τρελή συμμαχία;
Γιατί ο φασισμός (που είναι καπιταλισμός) και η "εξελιγμένη" του μορφή, ο
ναζισμός (που κι αυτός είναι καπιταλισμός) προκαλούν τόσο φόβο στον
καπιταλισμό; Τι θα κάνουμε χωρίς κομουνιστές στον Τρίτο Παγκόσμιο
Πόλεμο; Κανείς δε θα μπορούσε να το πει από τώρα. Βλέποντας και
κάνοντας. Βλέποντας τον πάντα υπαρχτό φασισμό και κάνοντας, σύμφωνα με
τη γνώση που θα αποχτήσουμε από τη μελέτη του φασιστικού φαινομένου. Το
τελευταίο κεφάλαιο επιχειρεί μια τέτοια μελέτη. (Από την παρουσίαση στο
οπισθόφυλλο του βιβλίου)</div>
<br />
Πηγή: www.politeianet.gr </div>
DKhttp://www.blogger.com/profile/14603548718234325815noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5771698911499718959.post-82039076500033784352018-03-17T14:23:00.001+02:002018-03-17T14:23:22.617+02:00Χόρχε Λουις Μπόρχες: Το βιβλίο των φανταστικών όντων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHticxIxUdGFVguSXQSGa2QKh7u0EMvGzoSkawZYrqouys0X4YIBB6ZCRtoQUfAtUs53-EZrs-RBDEWxNv6fSqvzfd-vbQL0_rl5XP7M8zqUXreroInVsJQ55QMydz-1uX9e6-CSDcKJQ/s1600/%25CE%25A7%25CF%258C%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5+%25CE%259B%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25B9%25CF%2582+%25CE%259C%25CF%2580%25CF%258C%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CF%2582-%25CE%25A4%25CE%25BF+%25CE%25B2%25CE%25B9%25CE%25B2%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258E%25CE%25BD+%25CF%258C%25CE%25BD%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1263" data-original-width="800" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHticxIxUdGFVguSXQSGa2QKh7u0EMvGzoSkawZYrqouys0X4YIBB6ZCRtoQUfAtUs53-EZrs-RBDEWxNv6fSqvzfd-vbQL0_rl5XP7M8zqUXreroInVsJQ55QMydz-1uX9e6-CSDcKJQ/s400/%25CE%25A7%25CF%258C%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5+%25CE%259B%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25B9%25CF%2582+%25CE%259C%25CF%2580%25CF%258C%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CF%2582-%25CE%25A4%25CE%25BF+%25CE%25B2%25CE%25B9%25CE%25B2%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258E%25CE%25BD+%25CF%258C%25CE%25BD%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD.jpg" width="252" /></a></div>
<br />
<br />
"...Όσο αγνοούμε τη σημασία του δράκοντα, άλλο τόσο αγνοούμε και τη
σημασία του Σύμπαντος, αν και στην εικόνα του δράκοντα υπάρχει κάτι που
γοητεύει την ανθρώπινη φαντασία· αυτός είναι και ο λόγος που τον
συναντάμε σε τελείως διαφορετικούς τόπους και χρόνους. Ο δράκοντας
δηλαδή είναι ένα τέρας κατά κάποιο τρόπο αναγκαίο και όχι τυχαίο ή
εφήμερο, όπως λ.χ. η τρικέφαλη χίμαιρα ή ο κατώβλεπας. Βέβαια έχουμε
πλήρη συνείδηση ότι το βιβλίο αυτό, που ίσως να 'ναι και το πρώτο αυτής
της κατηγορίας, δεν εξαντλεί το σύνολο των φανταστικών ζώων. Αναδιφώντας
τις κλασικές και ανατολικές λογοτεχνίες, μείναμε με την αίσθηση ότι το
θέμα μας δεν εξαντλείται ποτέ". (Απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου) <br /><br />Το
βιβλίο των φανταστικών όντων είναι το ιδιότυπο συναξάρι περισσότερων
από εκατό "παράξενων πλασμάτων που η ανθρώπινη φαντασία συνέλαβε στον
χρόνο και στον χώρο". Εμποτισμένο με τον χαρακτηριστικό συνδυασμό
ευρυμάθειας και σπιρτάδας του Μπόρχες, αυτό το μοναδικό έργο αντλεί μέσα
από τις μυθολογίες και τις λογοτεχνίες του κόσμου υλικό για μια
απολαυστική μπορχεσιανή εγκυκλοπαίδεια δημιουργημάτων της φαντασίας: από
τον Όμηρο και τον Κομφούκιο ως τον Πλίνιο και τους καβαλιστές, και από
τον Σαίξπηρ ως τον Λούις Κάρρολ... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο
του βιβλίου)<br />
<br />
Πηγή: www.politeianet.gr </div>
DKhttp://www.blogger.com/profile/14603548718234325815noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5771698911499718959.post-57860865816701837872018-03-17T14:19:00.004+02:002018-03-17T14:19:34.817+02:00Άρνολντ Χάουζερ - Κοινωνική ιστορία της τέχνης (4 Τόμοι)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-XFFPNZeY0CDcMoQIAO0LOh9f5Xq3VnZvY4QXOvbZfH3HwjaYt4srJAA7aNb48XaMVgSj_Jw5BvnUb06vKhl6LMRglmeVHqdFeIYtXZl-voThGyYRa2b09vPikjWIqifoSKjMxn8utww/s1600/%25CE%2586%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25BD%25CF%2584+%25CE%25A7%25CE%25AC%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25B6%25CE%25B5%25CF%2581+-+%25CE%259A%25CE%25BF%25CE%25B9%25CE%25BD%25CF%2589%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%2599%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25A4%25CE%25AD%25CF%2587%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="650" data-original-width="447" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-XFFPNZeY0CDcMoQIAO0LOh9f5Xq3VnZvY4QXOvbZfH3HwjaYt4srJAA7aNb48XaMVgSj_Jw5BvnUb06vKhl6LMRglmeVHqdFeIYtXZl-voThGyYRa2b09vPikjWIqifoSKjMxn8utww/s320/%25CE%2586%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25BD%25CF%2584+%25CE%25A7%25CE%25AC%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25B6%25CE%25B5%25CF%2581+-+%25CE%259A%25CE%25BF%25CE%25B9%25CE%25BD%25CF%2589%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%2599%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25A4%25CE%25AD%25CF%2587%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" width="220" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Κοινωνική ιστορία της τέχνης δεν είναι βέβαια η ανάμιξη ή η παράλληλη
έκθεση κοινωνικών και καλλιτεχνικών φαινομένων (αν και πολλές παρόμοιες
προσπαθείς κοινωνιολογικής προσέγγισης της τέχνης απ' αυτό ακριβώς
πάσχουν), αλλά είναι η ορθά μεθοδευμένη αναγωγή των κύριων γνωρισμάτων
της τεχνοτροπίας μιας εποχής στα κύρια κοινωνικά της γνωρίσματα. Και
πάλι, η αναγωγή αυτή δεν είναι η χάραξη νοητών γραμμών που ενώνουν
σημεία της οικονομίας λ.χ. με σημεία της τέχνης, αλλά η παρακολούθηση
των διαδικασιών, που τελικά παίρνουν μορφή στο έργο τέχνης, μέσα σ'
όλους τους χώρους που αυτές διατρέχουν, και προπαντός στο χώρο της
κοινωνικής ψυχολογίας και της ιδεολογίας. </div>
<div style="text-align: justify;">
Εξυπακούεται επομένως ότι, από
τον ορισμό της τον ίδιο, μια κοινωνική ιστορία της τέχνης συνεπής με
τον εαυτό της περιέχει και προϋποθέτει την αντίληψη ότι η τέχνη είναι
φαινόμενο κοινωνικό, δηλ., ότι βρίσκεται σε μια πολύ πλατιά κι αμφίδρομη
αιτιοκρατική σχέση με το κοινωνικό περίγυρο, πράγμα άλλωστε που κανείς
σοβαρός μελετητής δεν αρνιέται σήμερα, όσες συζητήσεις κι αν γίνονται
για το ποια είναι, σε τελευταία ανάλυση, τα καθοριστικά στοιχεία του
περίγυρου αυτού ως προς την τέχνη. [...] (Από τον πρόλογο του
μεταφραστή)</div>
<br />
Πηγή: Βιβλιοπωλείο Πολιτεία </div>
DKhttp://www.blogger.com/profile/14603548718234325815noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5771698911499718959.post-78070020300366152842018-03-17T14:13:00.002+02:002018-03-17T14:13:31.569+02:00Μισέλ Φουκώ - Οι λέξεις και τα πράγματα: Μια αρχαιολογία της γνώσης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWRarWrShyVxSO9OqyBgLUqVsQoTn63smbeb_xnqOR3kfkux8dmhC9RS2IxdPmS7g6aEdXfY7SJJkl9oFGBYVySvp8kDlHad6303JkVUA1gTGWkKbsBIzYDMISftUp9aprNMgMMmMqeH4/s1600/%25CE%259C%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25AD%25CE%25BB+%25CE%25A6%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CF%258E+-+%25CE%259F%25CE%25B9+%25CE%25BB%25CE%25AD%25CE%25BE%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25B1+%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="650" data-original-width="411" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWRarWrShyVxSO9OqyBgLUqVsQoTn63smbeb_xnqOR3kfkux8dmhC9RS2IxdPmS7g6aEdXfY7SJJkl9oFGBYVySvp8kDlHad6303JkVUA1gTGWkKbsBIzYDMISftUp9aprNMgMMmMqeH4/s400/%25CE%259C%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25AD%25CE%25BB+%25CE%25A6%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CF%258E+-+%25CE%259F%25CE%25B9+%25CE%25BB%25CE%25AD%25CE%25BE%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25B1+%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1.jpg" width="252" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο άνθρωπος δεν είναι το αυτονόητο επίκεντρο και αντικείμενο της
επιστήμης, παρά μια σχετικά πρόσφατη επινόηση προορισμένη να εξαφανιστεί
στο προσεχές μέλλον. Γιατί ανέκυψε στο πλαίσιο ενός ορισμένου τύπου
σκέψης, ο οποίος διαμορφώθηκε μόλις κατά τον δέκατο ένατο αιώνα και
διαδέχτηκε άλλους τύπους σκέψης, θεμελιακά διαφορετικούς και ολότελα
ξένους προς ό,τι αργότερα ονομάστηκε "άνθρωπος". Μελετώντας κυρίως την
εξέλιξη των επιστημών της γλώσσας, της ζωής και της οικονομίας από τον
16ο ως τον 19ο αιώνα ο συγγραφέας δείχνει ότι αυτοί οι τύποι σκέψης
αποτελούν κλειστές και αυτοτελείς δομές, με ολότελα ιδιόμορφες κάθε φορά
προϋποθέσεις και συνέπειες. Από την εποχή της εμφάνισης του βιβλίου οι
θέσεις αυτές προκάλεσαν πλήθος συζητήσεων και διαμαχών.</div>
<br />
Πηγή: Biblionet.gr </div>
DKhttp://www.blogger.com/profile/14603548718234325815noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5771698911499718959.post-63219994091902805682017-11-19T13:54:00.003+02:002017-11-19T13:54:54.999+02:00Γιώργος Σιώμος - Ο κόκκινος σπάγκος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiy5Raguw4dsYaNyeWzPNuRAjUr5AnsGWrfmWVHuDky5iedm8tXqbNh3QjWR6TrM_BMUgU5M5n3L75QnfqLXNgQFsvqsyKi5J0h3auzJpCaZfRoTzPQrosHQSvgKZi6Vf2h6xXhEhulOck/s1600/%25CE%2593%25CE%25B9%25CF%258E%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25A3%25CE%25B9%25CF%258E%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2582+-+%25CE%259F+%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BA%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2580%25CE%25AC%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="609" data-original-width="400" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiy5Raguw4dsYaNyeWzPNuRAjUr5AnsGWrfmWVHuDky5iedm8tXqbNh3QjWR6TrM_BMUgU5M5n3L75QnfqLXNgQFsvqsyKi5J0h3auzJpCaZfRoTzPQrosHQSvgKZi6Vf2h6xXhEhulOck/s400/%25CE%2593%25CE%25B9%25CF%258E%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25A3%25CE%25B9%25CF%258E%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2582+-+%25CE%259F+%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BA%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2580%25CE%25AC%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="262" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Κάθε φορά που διαβάζω ένα διήγημα
του Γιώργου Σιώμου, ανακαλύπτω και κάτι καινούριο. Και αυτό είναι που πάντα με
κάνει πιότερο χαρούμενο με ένα καλλιτεχνικό έργο. Ξανά και ξανά μου ερχόταν η
αίσθηση ότι οι λέξεις ριγμένες σαν τους κόκκους της άμμου σε ένα πολύχρωμο ταμπλό
άλλαζαν συνεχώς σχήματα, από μία εσώτερη πνοή, σαν ένα θαύμα ενδεδυμένο μια καθημερινή
φορεσιά. Τα θέματα του απλά, καθημερινά, αυτοβιογραφικά ή όχι. Ορίζει ένα χώρο
όπου πολλές φορές τα γεγονότα ξεκινούν με έναν άφατο ρεαλισμό, αλλά κατόπιν
εξελίσσονται και κτίζουν με ραγδαίους ρυθμούς ένα σχεδόν σουρεαλιστικό τοπίο
που πάντα ξαφνιάζει. Αλλά και ο χρόνος ενίοτε
εκεί γίνεται πολλαπλή αλλά και παράλληλη οντότητα σαν μια Λερναία Ύδρα χωρίς
Ηρακλή να τη βγάλει από τη μέση, απείρως πιο τρομακτική από αυτή που
απεικονίζουν τα ρολόγια μας.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ό,τι
ο Σιώμος έχει να πει, το λέει μια και καλή, μια κι έξω. Μία λάβα που χύνεται,
μάγμα, μία γραφή λιτή και απέριττη, χωρίς πολλά λογοτεχνικά στολίδια, σαν
πίνακας αφηρημένης ζωγραφικής, πάντα χωρίς το φόβο του κενού. Από μνήμες, από θύμησες, από πράγματα που
συνέβησαν μέσα στο χρόνο και έξω από αυτόν, σκαλίζει τις λέξεις, λαξεύει απλά τα
έργα του σαν καλός τεχνίτης για να
φτιάξει μια αφρικανική μάσκα που σε ατενίζει με το τρομακτικό και αμείλικτο βλέμμα
του θεού πίσω από το μαόνι, με τον μαγικό εκείνο τρόπο που σου αφήνει απορίες
και ανατριχίλα, για το τι κρύβεται εκεί ανάμεσα στη μαύρη σχισμή των ματιών. Εκεί
δηλαδή που φωλιάζουν όλα εκείνα τα ερωτήματα που δεν τολμούμε ποτέ να κάνουμε,
ή που αναβάλλουμε πάντα ξανά και ξανά για το επόμενο πρωινό. Ακριβώς δηλαδή σαν
ένα γλυπτό που αν το τριγυρίσεις και το δεις από μία άλλη σκοπιά θα καταλάβεις
και θα νιώσεις πάντα κάτι διαφορετικό. Τα διηγήματα του Σιώμου αναπνέουν ελεύθερα,
ορμητικά, και ο αναγνώστης νιώθει αυτή την ακαταμάχητη ανάσα, όποιος ή όποια και
να είναι. Λέξεις που σχηματίζονται κάτω από το φως του νέον σε ένα σοκάκι της
Θεσσαλονίκης, που γεννιούνται σε ένα μικρό ξεχασμένο από το χρόνο χωρίο των
Γρεβενών, που σφυρηλατούνται ανάμεσα στους τέσσερις τοίχους ενός μικρού
αποπνικτικού γραφείου μίας υπηρεσίας. </div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ένα φορτηγό δίχως φρένα στην κατηφόρα, όνειρα
φτιαγμένα από προσδοκίες που πέθαναν εδώ και καιρό αλλά και το ατόφιο χρυσάφι
της γροθιάς της ζωής που τσαλακώνει χωρίς ενδοιασμούς όλους τους επίδοξους
πυγμάχους που έχει ανεβάσει στο καναβάτσο, όλους εμάς. Πρόσωπα, καταστάσεις αλλά
και λεπτή ειρωνεία περασμένη μέσα από την τρύπα μίας βελόνας, χωρίς όμως πίκρα,
χωρίς θρήνους μήτε βρυχηθμούς. Στο τέλος μένει αποσιωπημένη κομψά μια βαθιά στωική
σοφία. Η ευτυχής ενατένιση των πραγμάτων μόνο και μόνο για το εσώτερο φως τους.
Ευτυχώς για μας, η ανάσα τούτων των λέξεων δεν θα είναι ποτέ η τελευταία. Το
φως που απεικονίζουν είναι τέτοιο. Άσβηστο. Σαν τον ανίκητο Κερκ Ντάγκλας των
παιδικών μας χρόνων, σαν τον εύθυμο τυφλό τηλεφωνητή, χαμογελά πλατιά εν τέλει
απέναντι σε κάθε αντιξοότητα. Σβήνει έτσι οριστικά και αμετάκλητα κάθε σκοτάδι
που είχε αφήσει να εννοηθεί μέσα από τα διηγήματά του κάτω από μια σιδερένια
θέληση. Τη θέληση για ζωή.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Δ.Κ.</div>
</div>
DKhttp://www.blogger.com/profile/14603548718234325815noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5771698911499718959.post-37426623122044222332017-11-19T13:39:00.003+02:002017-11-19T13:39:51.536+02:00Μπρούνο Σνελ - Η ανακάλυψη του πνεύματος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHRe-j4OtHwkuj5vrqinscfVdpqzHHi3rYL2ZczVTzL4No8gQOEyp3GmDIqWkQJOTDfFlPQJaQhkwK54SCBKmSOYx80FeFGCt6AyTa98P-IqQtkMQfrn0Amq9uNHdzUZPB2w1dbnoQ71M/s1600/%25CE%259C%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BD%25CE%25BF+%25CE%25A3%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25BB+-+%25CE%2597+%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25AC%25CE%25BB%25CF%2585%25CF%2588%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CF%2580%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%258D%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="322" data-original-width="217" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHRe-j4OtHwkuj5vrqinscfVdpqzHHi3rYL2ZczVTzL4No8gQOEyp3GmDIqWkQJOTDfFlPQJaQhkwK54SCBKmSOYx80FeFGCt6AyTa98P-IqQtkMQfrn0Amq9uNHdzUZPB2w1dbnoQ71M/s400/%25CE%259C%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BD%25CE%25BF+%25CE%25A3%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25BB+-+%25CE%2597+%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25AC%25CE%25BB%25CF%2585%25CF%2588%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CF%2580%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%258D%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="267" /></a></div>
<span style="background-color: white; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;">Στο βιβλίο αυτό ο B. Snell μελετά τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό κατά την πορεία του από τη μυθική σύλληψη του κόσμου στη λογική ερμηνεία του, επισημαίνοντας παράλληλα τις σπουδαιότερες συμβολές του πολιτισμού αυτού στη συγκρότηση της ευρωπαϊκής σκέψης. Η μελέτη εδράζεται στα δεδομένα τα οποία προσφέρουν τα αρχαία κείμενα, γιατί δεν χωρεί αμφιβολία ότι από τα μνημεία που αφήνει πίσω του ένας λαός η λογοτεχνία προσφέρει στο μελετητή τις περισσότερες δυνατότητες για τη διερεύνηση του πολιτισμού του λαού αυτού, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνικό πλαίσιο. (. . .) Η αρχαία Ελλάδα είναι η χώρα όπου δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την ανάπτυξη των επιστημών χάρη στο σχηματισμό των απαραίτητων γλωσσικών κατηγοριών και του αναγκαίου εννοιολογικού οπλισμού. (. . .)</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 12px;">πηγή: </span></span><span style="font-size: 12px; text-align: left;"><span style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif;">www.politeianet.gr</span></span></div>
</div>
DKhttp://www.blogger.com/profile/14603548718234325815noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5771698911499718959.post-54107313540915710772017-11-19T13:36:00.000+02:002017-11-19T13:36:21.045+02:00Στέφεν Χιλ - Οι ρίζες της ευρωπαϊκής σκέψης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikNVzNmIp08tUqq2XZeodUr-g3M7OK3A8Lcf3agbc35uB6H0TeTMHEJ0expDXhYH3xqTdF25vsfmspguEpe9p0vso-i4FDtG2YtzAEJOyJSbxMRMeQkU2dAy_3ODa632P3mYp592fsh7k/s1600/%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25AD%25CF%2586%25CE%25B5%25CE%25BD+%25CE%25A7%25CE%25B9%25CE%25BB+-+%25CE%259F%25CE%25B9+%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B6%25CE%25B5%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%258A%25CE%25BA%25CE%25AE%25CF%2582+%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25AD%25CF%2588%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="216" data-original-width="150" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikNVzNmIp08tUqq2XZeodUr-g3M7OK3A8Lcf3agbc35uB6H0TeTMHEJ0expDXhYH3xqTdF25vsfmspguEpe9p0vso-i4FDtG2YtzAEJOyJSbxMRMeQkU2dAy_3ODa632P3mYp592fsh7k/s400/%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25AD%25CF%2586%25CE%25B5%25CE%25BD+%25CE%25A7%25CE%25B9%25CE%25BB+-+%25CE%259F%25CE%25B9+%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B6%25CE%25B5%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%258A%25CE%25BA%25CE%25AE%25CF%2582+%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25AD%25CF%2588%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" width="277" /></a></div>
<span style="background-color: white; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;">Αυτό το βιβλίο ακολουθεί τα χνάρια της εξέλιξης του Ελληνικού Πολιτισμού από τους πρώτους μύθους για τη δημιουργία, την εμφάνιση της γλώσσας, τα έπη, και τους πρώτους στοχαστές μέχρι τους φιλοσόφους της κλασικής περιόδου. Η εξέλιξη αυτή αντιπαραβάλλεται στην εξέλιξη του Ινδουιστικού Πολιτισμού, καθώς ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η Ευρωπαϊκή Παράδοση είναι καθαρά Ινδο-Ευρωπαϊκή, όσον αφορά τη γλώσσα, το συμβολισμό και τη φιλοσοφία.</span><br style="background-color: white; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;" /><span style="background-color: white; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;">Αυτή η συγκριτική προσέγγιση αποκαλύπτει έναν πλούτο σε συγχορδίες ανάμεσα στους δύο πολιτισμούς, έναν πλούτο που ρίχνει άπλετο φως και στις δύο παραδόσεις. Οι απαρχές και οι περιοδικές καταστροφές του κόσμου, οι πρώτες τελετουργίες, οι επικές προφορικές παραδόσεις, τα οράματα των προφητών και των βάρδων, οι θεοί, η ψυχή, η γέννηση και ο θάνατος, και η πραγμάτωση της θεϊκής του φύσης από τον ίδιο τον άνθρωπο ανακαλύπτονται εκ νέου. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)</span><br style="background-color: white; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;" /><br style="background-color: white; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;" /><span style="background-color: white; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;">Η άποψη του Πλάτωνα, περί της ύπαρξης τριών αρχών στη γέννηση της Δημιουργίας, δεν ήταν παρά η παραδοσιακή προσέγγιση. Αυτές οι ίδιες έννοιες είναι εκείνες που εμφανίζονται επίσης στην Ιουδαϊκο-Χριστιανική διδασκαλία ως "Η Αγία Τριάς του Θεού", του "Υιού" και του "Παράκλειτου". Η έννοια της τριάδας επανεμφανίζεται στις Νεο-Πλατωνικές διδασκαλίες, όπως για παράδειγμα στις μεταφυσικές αρχές του Πρόκλου - Ύπαρξη, Ζωή (ή Δύναμη) και Σκέψη. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;">πηγή: </span><span style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 12px;">www.politeianet.gr</span></span></div>
DKhttp://www.blogger.com/profile/14603548718234325815noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5771698911499718959.post-50413891492265713742017-11-19T13:10:00.003+02:002017-11-19T13:24:55.103+02:00Κορνήλιος Καστοριάδης - H ελληνική ιδιαιτερότητα Τόμος Γ΄ - Θουκιδίδης, η ισχύς και το δίκαιο <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh74e_2t1hJ5ImMsktWIZDgmZUvAHmlIfBoECjOcnx6KBRrHBOeFd6SD3lQQSIMAhy9b_BmxcKXHSv3yjIpCX2lgQBZOxX2tSoIl3FOWpObxeJbamhL8pKEWgVZB3h1zBhoQb9adTIJduI/s1600/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25AE%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582+-+H+%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%25B9%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CF%258C%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25B1+%25CE%25A4%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%2599%25CE%2599%25CE%2599+-+%25CE%2598%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25B4%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582%252C+%25CE%2597+%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2587%25CF%258D%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%25B4%25CE%25AF%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="235" data-original-width="160" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh74e_2t1hJ5ImMsktWIZDgmZUvAHmlIfBoECjOcnx6KBRrHBOeFd6SD3lQQSIMAhy9b_BmxcKXHSv3yjIpCX2lgQBZOxX2tSoIl3FOWpObxeJbamhL8pKEWgVZB3h1zBhoQb9adTIJduI/s400/%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25AE%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582+-+H+%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%25B9%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CF%258C%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25B1+%25CE%25A4%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%2599%25CE%2599%25CE%2599+-+%25CE%2598%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25B4%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582%252C+%25CE%2597+%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2587%25CF%258D%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%25B4%25CE%25AF%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25BF.jpg" width="271" /></a></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: sans-serif; font-size: 14.4px; line-height: 24px; margin-bottom: 8px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: sans-serif; font-size: 14.4px; line-height: 24px; margin-bottom: 8px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: sans-serif; font-size: 14.4px; line-height: 24px; margin-bottom: 8px; text-align: justify;">
Ο Καστοριάδης έδωσε μία σειρά σεμιναρίων στην γαλλική Ανώτατη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών ( EHESS) που κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα σε τρείς τόμους. Ο τρίτος τόμος περιλαμβάνει δώδεκα σεμινάρια των ετών 1984-1985[5], που αναφέρονται στον Θουκυδίδη, στην ισχύ και το δίκαιο. Σε όλα τα σεμινάρια συνδυάζεται ο ζωντανός προφορικός λόγος, ο διάλογος με τους ακροατές με την εμμονή στην γόνιμη, ανοιχτή προσέγγιση του αρχαιοελληνικού λόγου. Για την ακρίβεια ο νεώτερος στοχασμός χρησιμεύει για να φτάσουμε στην τραγωδία, στην φιλοσοφία, στην πολιτική κοινωνία των αρχαίων Ελλήνων και να χτιστεί στην συνέχεια μια αμφίδρομη σχέση όπου αρχαίος και νεωτερικός λόγος αλληλοτροφοδοτούνται. Δεν είναι δύσκολο να αναγνωρίσουμε στον λόγο του Καστοριάδη, τόσο την ύπαρξη διαλόγων με διάφορους άλλους στοχαστές, όπως η Ζ.Ρομιγύ, η Χ.Άρεντ,ο Μ.Χάϊντεγκερ, όσο και την εντυπωσιακή παράλειψη άλλων που μελέτησαν την γενεαλογία του τραγικού, όπως ο Νίτσε.</div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: sans-serif; font-size: 14.4px; line-height: 24px; margin-bottom: 8px; text-align: justify;">
Ο διάλογος Αθηναίων- Μηλίων και η σφαγή στην συνέχεια από τους Αθηναίους όλων των ενήλικων Μηλίων δεν μπορούσε να αφήσει ασυγκίνητο τον Καστοριάδη. Ιστορικά η αθηναϊκή δημοκρατία αποτελεί την πρώτη αυτόνομη κοινότητα που αυτοθεσμίζεται. Αποτελεί για αυτόν το «σπέρμα» - όχι το πρότυπο που πρέπει να αντιγράψουμε με θρησκευτική ευλάβεια- για την κοινωνική αναδημιουργία. Γι αυτό και τα ερωτήματα για το φοβερό έγκλημα που διέπραξαν οι Αθηναίοι – ένα από τα πρώτα μαζικά πολιτικά εγκλήματα που έχουν καταγραφεί από χέρι ιστορικού - είναι περισσότερο επιτακτικά και δραματικά συγχρόνως: γιατί μία κοινότητα ανθρώπων που δημιουργεί η ίδια τους θεσμούς της, αυτοδιευθύνεται και κυβερνάται με άμεσο και γνήσιο τρόπο, αναπτύσσει τον δημόσιο χώρο, τον ανοικτό και απροϋπόθετο διάλογο καταλήγει σε μια πράξη ειδεχθούς βαρβαρότητας ; Πρόκειται για λόγους που ανάγονται στον χαρακτήρα της αθηναϊκής δημοκρατίας, που η ανθρωπιστική δημοκρατική της ιδεολογία δεν εμπόδισε διόλου, ή η ίδια η ανθρώπινη φύση, υπό ορισμένες προυποθέσεις, μπορεί ανεξάρτητα από το πολιτικό καθεστώς που κυριαρχεί και τις αξίες που το διέπουν, να προβαίνει σε πράξεις βαρβαρότητας, «πέραν του καλού και του κακού»; Το δίκαιο μπορεί να γίνει αποδεκτό από κάθε λογικό και καλοπροαίρετο υποκείμενο ή απλά ακολουθεί την ισορροπία ισχύος που προηγούμενα έχει διαμορφωθεί;<br />
<div style="font-size: 14.4px; line-height: 24px; margin-bottom: 8px;">
[...] Στα επόμενα χρονικά σεμινάρια, ο Καστοριάδης, αντιμετωπίζει την καρδιά του στοχασμού του Θουκυδίδη, την σχέση Δίκαιου και Ισχύος, για να αναδείξει τελικά την δραματική του επικαιρότητα. Βεβαίως θα κάνει και πάλι μια παραπομπή για να επισημάνει ότι το διακριτικό στοιχείο του αρχαιοελληνικό κόσμου είναι ο αναστοχασμός και η συνείδηση των πράξεων τους και των θεσμών που δημιουργούν. Ως πιο αντιπροσωπευτικό λόγο του θα αναδείξει τον λόγο του Σοφοκλή στην «Αντιγόνη»: «Πολλά τα δεινά, κουδέν ανθρώπου δεινότερον πέλει».[15] Δηλαδή πολλά τα φοβερά, αλλά από τον άνθρωπο τίποτε φοβερότερο. Πρόκειται για ένα διάσημο απόσπασμα που θα απασχολήσει ιδιαίτερα τον Μ.Χάϊντεγκερ[16], η ερμηνεία του οποίου όμως δεν βρίσκει καθόλου σύμφωνο τον Καστοριάδη.</div>
<div style="font-size: 14.4px; line-height: 24px; margin-bottom: 8px;">
Ο Θουκυδίδης, και σε αυτό το σημείο συμφωνεί μαζί του ο Καστοριάδης, θεωρεί ότι ο άνθρωπος, η «ανθρώπινη φύση», έχει ένα χαρακτηριστικό στοιχείο σχετικά αναλλοίωτο, να τείνει και να επιθυμεί την ισχύ, με αποτέλεσμα να «οδηγεί στη σύσταση κέντρων εξουσίας τα οποία αντιμάχονται το ένα το άλλο, και τίποτε δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στη θέληση του ισχυρότερου να επεκταθεί»[17]. Η δομή της ιστορίας του, έχει χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά της τραγωδίας, με ήρωα τον ίδιο τον αθηναϊκό λαό.[18] Σύμφωνα με τον Επιτάφιο του Περικλή, ο θάνατος των Αθηναίων πολιτών για την πατρίδα τους είναι άξια πράξη, διότι η πατρίδα τους είναι τόπος αρετής και ελευθερίας, σχολείο για όλη την Ελλάδα. Θυσιάστηκαν για την πόλη τους σαν να ήσαν ερωτευμένοι με αυτή[19]. Ο μετριοπαθής λόγος της Περικλή εκθειάζει τα θετικά στοιχεία της αθηναϊκής δημοκρατίας, την ισορροπία που φροντίζουν να κρατούν ανάμεσα σε ότι εισάγουν και σε ότι εξάγουν σε άλλες πόλεις , τις άνετες κατοικίες τους που δεν συνδυάζονται με την τρυφηλότητα, αλλά με την φιλοσοφία και τον φιλόκαλο βίο (φιλοκαλούμεν μετ' ευτελείας). Οι παραλογισμοί των δημαγωγών, αντίθετα, θα καλλιεργήσουν ανάμεσα στον αθηναϊκό λαό, την οίηση, την ύβριν, την αλαζονεία που θα τον οδηγήσει στην διάπραξη φοβερών εγκλημάτων, αλλά και στην οδυνηρή ήττα και το τέλος της δημοκρατίας .</div>
</div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: sans-serif; font-size: 14.4px; line-height: 24px; margin-bottom: 8px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: sans-serif; font-size: 14.4px; line-height: 24px; margin-bottom: 8px; text-align: justify;">
πηγή: http://www.ideotopos.gr</div>
</div>
DKhttp://www.blogger.com/profile/14603548718234325815noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5771698911499718959.post-43262183400166290332017-11-19T13:02:00.001+02:002017-11-19T13:02:10.020+02:00Λεβ Σεστόφ - Αθήνα και Ιερουσαλήμ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx_JkHuCPB9xMriSgc_h8R0iX_FySF0SxGzddkKkq3cyp2CYYOB-mPPbSqsTM8AAJwmQBikU8Ugme325_0T5JwWv7Hmgw6v2rBW5y5Q6AApeWQfJbVeaDf_rPywkznh80TioVx-iMbiRo/s1600/%25CE%259B%25CE%25B5%25CE%25B2+%25CE%25A3%25CE%25B5%25CF%2583%25CF%2584%25CF%258E%25CF%2586.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="781" data-original-width="640" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx_JkHuCPB9xMriSgc_h8R0iX_FySF0SxGzddkKkq3cyp2CYYOB-mPPbSqsTM8AAJwmQBikU8Ugme325_0T5JwWv7Hmgw6v2rBW5y5Q6AApeWQfJbVeaDf_rPywkznh80TioVx-iMbiRo/s400/%25CE%259B%25CE%25B5%25CE%25B2+%25CE%25A3%25CE%25B5%25CF%2583%25CF%2584%25CF%258E%25CF%2586.jpeg" width="327" /></a></div>
<span style="background-color: white; color: #1f1f1f; font-family: "Open Sans", Arial; font-size: 13px; text-align: justify;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #1f1f1f; font-family: "Open Sans", Arial; font-size: 13px; text-align: justify;">Ο Λεβ Σεστώφ (ψευδώνυμο του Λεβ Ισαάκοβιτς Σβάρτσμαν) γεννήθηκε το 1866 στο Κίεβο και πέθανε στη Γαλλία το 1938. Αφού έκανε νομικές σπουδές στο πανεπιστήμιο του Κιέβου, αφοσιώθηκε στη μελέτη των προβλημάτων της ηθικής φιλοσοφίας. Επηρεασμένος σε μεγάλο βαθμό από τον Νίτσε και τον Κίρκεγκωρ, τους αφιέρωσε πολλά δοκίμια. Το μυστικιστικό ενδιαφέρον αποτελούσε το επίκεντρο της σκέψης του. Έργα του: "Η νύχτα της Γεσθημανή", "Η εξουσία των κλειδιών", "Στους αντίποδες του ορθολογισμού - Απόπειρα για μια αδογμάτιστη σκέψη" (1927), "Αθήνα και Ιερουσαλήμ" (1938). Τα έργα του, στα οποία αποκαλύπτεται μια εξαιρετικά ισχυρή θεωρητική σκέψη, τον καθιστούν έναν από τους κατ' εξοχήν εκπροσώπους της σύγχρονης ρωσικής διανόησης.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1f1f1f; font-family: "Open Sans", Arial; font-size: 13px; text-align: justify;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #1f1f1f; font-family: "Open Sans", Arial; font-size: 13px; text-align: justify;">Πηγή: </span><span style="color: #1f1f1f; font-family: Open Sans, Arial;"><span style="font-size: 13px;">http://www.public-cyprus.com.cy</span></span></div>
DKhttp://www.blogger.com/profile/14603548718234325815noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5771698911499718959.post-15904445193244309712017-11-19T12:55:00.004+02:002017-11-19T12:55:54.352+02:00Κωστής Παπαγιώργης - Περί Μέθης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCRSgQhDyuiiUTFKfC-E-L42gu9NIflv2uce10AHWLBEhSoVe8pHuiKgczMx675NK49f00XUHF0gjjivdIm2tjw9PNpLV_0dcFikqsKGw1TSVs8oh6l2pdBPvFAJg8xHYbwAUtg_aQoZo/s1600/K%25CF%2589%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25AE%25CF%2582+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B9%25CF%258E%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25B7%25CF%2582+-+%25CE%25A0%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AF+%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25B8%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="404" data-original-width="212" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCRSgQhDyuiiUTFKfC-E-L42gu9NIflv2uce10AHWLBEhSoVe8pHuiKgczMx675NK49f00XUHF0gjjivdIm2tjw9PNpLV_0dcFikqsKGw1TSVs8oh6l2pdBPvFAJg8xHYbwAUtg_aQoZo/s640/K%25CF%2589%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25AE%25CF%2582+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B9%25CF%258E%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25B7%25CF%2582+-+%25CE%25A0%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AF+%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25B8%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" width="332" /></a></div>
<span style="background-color: white; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px;">Αυτό είναι το σκάνδαλο για το οποίο ο πολιτισμός δεν μπορεί να κάνει καμιά σωτήρια σκέψη. Το μόνο που γνωρίζει είναι να μη δείχνει το δρόμο, αλλά την απατηλή παράκαμψη, να μην προσφέρει τον ύπνο, αλλά το κρεβάτι, να δίνει βιβλία, όχι την αλήθεια. Ολόκληρος συγκροτεί ένα ζωτικό και μείζον ψεύδος. Και ο ανά τους αιώνας ταξιδιώτης δε βρίσκει πού να ξεκουράσει τον ίσκιο του.</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px;"><br /></span>
<div style="background-color: #e6e6e6; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16.8px; padding: 0px;">
Ο Κωστής Παπαγιώργης γεννήθηκε το 1947 στο Νεοχώριο Υπάτης. Έζησε τα παιδικά του χρόνια στην Παραλία Κύμης, όπου υπηρετούσε ως δάσκαλος ο πατέρας του, και εν συνεχεία στην Αθήνα (Χαλάνδρι), στη Θεσσαλονίκη, στο Παρίσι (1968-1975) και πάλι στην Αθήνα (Εξάρχεια).</div>
<div style="background-color: #e6e6e6; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16.8px; padding: 0px;">
Εξέδωσε μια σειρά δοκιμίων εμπνευσμένων από την κλασική αρχαιότητα και από το βίο του σημερινού καθημερινού ανθρώπου, καθώς και έργα που αφορούσαν έμμεσα ή άμεσα το φρόνημα του Νεοέλληνα. Επίσης επιδόθηκε με αξιοζήλευτη δεινότητα στις μεταφράσεις σημαντικών φιλοσόφων και διανοητών (μεταξύ άλλων Σαρτρ, Σιοράν, Ντεριντά, Ρικέρ, Κίρκεγκωρ, Φουκώ, Λεβινάς).</div>
<div style="background-color: #e6e6e6; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16.8px; padding: 0px;">
Στις Εκδόσεις Καστανιώτη ήταν διευθυντής των σειρών «Ελάσσονα Φιλοσοφικά», «Μείζονα Φιλοσοφικά» και «Μέγιστα Φιλοσοφικά». Παλαιότερα διηύθυνε στις Εκδόσεις Ροές τη φιλοσοφική σειρά «Δοκίμια». Συνεργάστηκε με περιοδικά (<em>Πλανόδιον</em>, <em>Αθηνόραμα</em>, <em>Το Δέντρο, Αντί</em> κ.ά.), εφημερίδες (<em>Lifo</em>, <em>Επενδυτής</em>, <em>Κόσμος του Επενδυτή </em>και παλαιότερα <em>Απογευματινή</em>), καθώς και με πόρταλ στο διαδίκτυο (matrix24.gr και Protagon).</div>
<div style="background-color: #e6e6e6; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16.8px; padding: 0px;">
Το 2002 τιμήθηκε με το Κρατικό Λογοτεχνικό Βραβείο Μαρτυρίας-Χρονικού για το βιβλίο του <em>Κανέλλος Δεληγιάννης</em>. Ήταν παντρεμένος με τη Ράνια Σταθοπούλου.</div>
<div style="background-color: #e6e6e6; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16.8px; padding: 0px;">
Έφυγε από τη ζωή στις 21 Μαρτίου 2014.</div>
<div style="background-color: #e6e6e6; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16.8px; padding: 0px;">
<br /></div>
<div style="background-color: #e6e6e6; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16.8px; padding: 0px;">
<br /></div>
<div style="background-color: #e6e6e6; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16.8px; padding: 0px;">
πηγή: www.kastaniotis.com</div>
</div>
DKhttp://www.blogger.com/profile/14603548718234325815noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5771698911499718959.post-38169568258196411732017-11-19T12:51:00.000+02:002017-11-19T12:51:07.120+02:00Μαξ Έξελμαν - ιστορία και σοφία από 17 καλούς βασιλιάδες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiBpxe01yohoAlLik0-WTA2IKcowLC5_vn8QflsEwIK7-a-7PmITlcncj-0qJ9WMByjtDmZvUfg8WnLJsyFUAK_q5hoVu0MZr01Dk8d16xy7E4MCu96Uw_ZHnBla-4WlgBqeSU8Vo40Ow/s1600/9854C0E6A8A56E8A5A57643528D91174.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="195" data-original-width="150" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiBpxe01yohoAlLik0-WTA2IKcowLC5_vn8QflsEwIK7-a-7PmITlcncj-0qJ9WMByjtDmZvUfg8WnLJsyFUAK_q5hoVu0MZr01Dk8d16xy7E4MCu96Uw_ZHnBla-4WlgBqeSU8Vo40Ow/s400/9854C0E6A8A56E8A5A57643528D91174.jpg" width="307" /></a></div>
<span style="background-color: white; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;">Το βιβλιαράκι αυτό είναι ένα εγχειρίδιο ιστορίας που μπορεί να σας κάνει να αναζητήσετε ιστορικές γνώσεις και νόημα μέσα από τη ζωή μερικών κάπων βασιλιάδων. Πράγματι, οι βασιλιάδες δεν έχουν καλή φήμη: αν και μερικοί απολαμβάνουν τον σεβασμό των πολιτών, στην εποχή μας θεωρούνται αναχρονισμός· ζουν μόνο στα παιδικά παραμύθια και στα εικονογραφημένα περιοδικά κουτσομπολιού. Όπως έλεγε ο βασιλιάς της Αιγύπτου Φαρούκ, σύντομα θα απομείνουν μόνο πέντε βασιλιάδες στον κόσμο: ο βασιλιάς της Αγγλίας, ο ρήγας κούπα, ο ρήγας σπαθί, ο ρήγας καρό και ο ρήγας μπαστούνι.</span><br style="background-color: white; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;" /><span style="background-color: white; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;">Αλλά ανάμεσα στους εστεμμένους -ζωντανούς και νεκρούς- υπάρχουν μερικοί έξυπνοι και γοητευτικοί, όπως υπάρχουν κουτοί, άσχημοι και ασθενικοί, θύματα ίσως των βασιλικών αιμομιξιών. Υπάρχει και η ολιγομελής κατηγορία των φιλοσόφων βασιλιάδων ή των σχεδόν φιλοσόφων - μια σπάνια ποικιλία ηγεμόνων που, σύμφωνα με τον Πλάτωνα, θα ήταν οι ιδανικοί ηγέτες της ουτοπικής Πολιτείας. Σ' αυτό το βιβλιαράκι, μελετώντας τη ζωή και το έργο μερικών αγαθών βασιλιάδων, ανοίγουμε ένα παράθυρο με θέα την ιστορία και βλέπουμε τον κόσμο με τα μάτια τους. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;">πηγή: </span><span style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 12px;">www.politeianet.gr</span></span></div>
DKhttp://www.blogger.com/profile/14603548718234325815noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5771698911499718959.post-82216573978666543552017-02-05T18:02:00.002+02:002017-02-05T18:02:23.497+02:00Nuccio Ordine - Η χρησιμότητα των άχρηστων γνώσεων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjz7fkIpTyrweR04bWey6Jpba0k-I8aqSCX5j96lnRgo-ycLQS4Nx1FETK6KTonc4hhUQSlzcH3wEN1nfjckbs2mvmfQGBeey10r15xUvTHcWFnIxuShfrngi-wg_tuhS7jAH5lIeQBwGg/s1600/b209180.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjz7fkIpTyrweR04bWey6Jpba0k-I8aqSCX5j96lnRgo-ycLQS4Nx1FETK6KTonc4hhUQSlzcH3wEN1nfjckbs2mvmfQGBeey10r15xUvTHcWFnIxuShfrngi-wg_tuhS7jAH5lIeQBwGg/s400/b209180.jpg" width="230" /></a><br />
Σε τί άραγε χρησιμεύει να διαβάσεις την Οδύσσεια ή ένα ποίημα της
Σαπφούς; Σε τί άραγε χρησιμεύει να μελετήσεις λατινικά και αρχαία
ελληνικά; Σε τί άραγε χρησιμεύει να ακούσεις Μότσαρτ, να επισκεφτείς τον
Παρθενώνα, να δεις το ηλιοβασίλεμα από τον υπέροχο ναό του Ποσειδώνα
στο Σούνιο; Σε τί χρησιμεύει να θαυμάσεις τον πίνακα του Σεζάν Οι
χαρτοπαίκτες;<br />
<br />
Σ' αυτές τις παράλογες ερωτήσεις είχε ήδη απαντήσει
εξαίρετα ο Αριστοτέλης στο έργο του Μετά τα φυσικά. Σε όποιον τον
ρωτούσε σε τί χρησιμεύει η φιλοσοφία απαντούσε ότι η φιλοσοφία «δεν
χρησιμεύει», διότι δεν "κάνει εκδούλευση", διότι δεν είναι στην υπηρεσία
κανενός, διότι είναι μια επιστήμη αυθύπαρκτη πού διδάσκει το δρόμο προς
την ελευθερία: ακριβώς όπως ένας ελεύθερος άνθρωπος "υπάρχει για τον
εαυτό του και όχι για κάποιον άλλον".<br />
Το να συγκρίνουμε τα
πολιτισμικά αγαθά με το πετρέλαιο ή να αξιολογούμε μια έκθεση με βάση
τον αριθμό εισιτηρίων που έκοψε σημαίνει ότι παραβλέπουμε αυτή καθεαυτή
την αξία της ομορφιάς, την πολιτισμική λειτουργία που μπορεί να έχει ή
τέχνη στη διαμόρφωση της ταυτότητας και της πολιτισμικής ανάπτυξης ενός
λαού.<br />
<br />
Πράγματι, δεν συνειδητοποιούμε ότι η λογοτεχνία και οι
ανθρωπιστικές γνώσεις, η κουλτούρα και η μόρφωση αποτελούν το ιδανικό
αμνιακό υγρό μέσα στο οποίο οι ιδέες της δημοκρατίας, της ελευθερίας,
της δικαιοσύνης, της ισότητας, του κοσμικού χαρακτήρα της κοινωνίας, του
δικαιώματος στην κριτική, της ανοχής, της αλληλεγγύης, του κοινού καλού
μπορούν να αναπτυχθούν δυναμικά.<br />
<br />
Η παρούσα δίγλωσση έκδοση
αποτελεί την έντυπη καταγραφή του κειμένου της ομιλίας του διακεκριμένου
Ιταλού ακαδημαϊκού στο Μέγαρο Μουσικής στην Αθήνα, και ακολούθως στο
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στις αρχές Οκτωβρίου του 2015,
που οργάνωσε το ΚΙΚΠΕ με το Megaron Plus.<br />
<br />
<br />
πηγή: biblionet.gr </div>
DKhttp://www.blogger.com/profile/14603548718234325815noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5771698911499718959.post-19393449983850881132017-02-05T18:00:00.000+02:002017-02-05T18:00:03.161+02:00Carlo M. Cipolla - Οι Βασικοί Νόμοι της Ανθρώπινης Ηλιθιότητας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6OOh2hJU40h6gOLu-69NedjjIdSi7R56ZmWbg4dzL1gP1t-gMN4Wav3cD-ISeWWMLXJagbzhYkogrcOptWmOafGLjgyTVuoHeb0qhCStmTVzM1Zow7UId-Mufm_tBhvHIjWgrPn61itE/s1600/9789600443257-1000-0732618.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6OOh2hJU40h6gOLu-69NedjjIdSi7R56ZmWbg4dzL1gP1t-gMN4Wav3cD-ISeWWMLXJagbzhYkogrcOptWmOafGLjgyTVuoHeb0qhCStmTVzM1Zow7UId-Mufm_tBhvHIjWgrPn61itE/s400/9789600443257-1000-0732618.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Οι ηλίθιοι βρίσκονται ανάμεσά μας. Είναι παντού, προέρχονται από όλες
τις κοινωνικές τάξεις, και είναι πάντα έτοιμοι να προκαλέσουν ζημιά
στους άλλους και φυσικά και στον ίδιο τους τον εαυτό. Οι ηλίθιοι
συνιστούν την πιο επικίνδυνη ομάδα ανθρώπων.<br />
<br />
Ο ιστορικός Carlo M. Cipolla έγραψε αυτό το σύντομο, πνευματώδες
δοκίμιο σε μια προσπάθεια να ανιχνεύσει, να κατανοήσει και να
εξουδετερώσει μία από τις πιο ισχυρές δυνάμεις που εμποδίζουν την
ανάπτυξη της ανθρώπινης ευμάρειας και ευτυχίας: την ανθρώπινη
ηλιθιότητα. Και αν αποδειχθεί ότι είναι αδύνατον να σώσουμε τον εαυτό
μας από την ηλιθιότητα που μας περιβάλλει, τουλάχιστον μπορούμε να
πάρουμε την εκδίκησή μας περιγελώντας την.<br />
<br />
Ο Κάρλο Μ. Τσιπόλα (1922-2000) ήταν Ιταλός ιστορικός της οικονομίας.
Γεννήθηκε στην Παβία. Το όνειρό του ήταν να γίνει καθηγητής ιστορίας και
φιλοσοφίας και εγγράφηκε στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο
της Παβίας. Αποφοίτησε το 1944 και μεταγενέστερα σπούδασε στο
Πανεπιστήμιο της Σορβόνης και στο London School of Economics. Δίδαξε στο
Πανεπιστήμιο της Κατάνια σε ηλικία είκοσι εφτά ετών. Το γεγονός αυτό
υπήρξε η απαρχή μιας μακράς ακαδημαϊκής καριέρας στην Ιταλία (Βενετία,
Τορίνο, Παβία, Scuola Normale Superiore di Pisa, και Φιέζολε) και στο
εξωτερικό. Το 1953 ο Τσιπόλα ταξίδεψε στις ΗΠΑ με υποτροφία του
ιδρύματος Φουλμπράιτ και το 1957 δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής στο
Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια. Δύο χρόνια αργότερα έγινε
τακτικός καθηγητής. Το 1995 τιμήθηκε με το βραβείο Μπαλζάν. Τα πιο
γνωστά του έργα είναι οι μελέτες του για τον υπερπληθυσμό καθώς και το
Οι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας.<br />
<div style="background-color: white; border: medium none; color: black; overflow: hidden; text-align: left; text-decoration: none;">
<br />Πηγή: <a href="http://www.iefimerida.gr/news/130135/%CE%BF%CE%B9-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%B8%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%B4%CE%BF%CE%BA%CE%AF%CE%BC%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CE%BA%CE%AC%CF%81%CE%BB%CE%BF-%CF%84%CF%83%CE%AF%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B1#ixzz4XpKmUQyL" style="color: #003399;">Οι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας - Ενα απολαυστικό δοκίμιο του ιστορικού Κάρλο Τσιπόλα | iefimerida.gr</a> </div>
</div>
DKhttp://www.blogger.com/profile/14603548718234325815noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5771698911499718959.post-22922426516348669672017-02-05T17:56:00.001+02:002017-02-05T17:56:44.171+02:00Albert Camus - Ο επαναστατημένος άνθρωπος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFEERVitDmoyXCzBkE-gD78hCaKYSBsjPucvt6892KaRcke5duTDGtlP8cJt7IHWPJmbXdsBElxCc8bIwbYxUh785UZimsrst8OqIYdb5UQ2JOxPl9CHskor9dq-NK0NugdgZ993WfUto/s1600/camus.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFEERVitDmoyXCzBkE-gD78hCaKYSBsjPucvt6892KaRcke5duTDGtlP8cJt7IHWPJmbXdsBElxCc8bIwbYxUh785UZimsrst8OqIYdb5UQ2JOxPl9CHskor9dq-NK0NugdgZ993WfUto/s400/camus.png" width="264" /></a></div>
<br />
<br />
"Επαναστατώ, άρα υπάρχουμε" επιβεβαιώνει ο Αλμπέρ Καμύ. Η εξέγερση είναι
ο μόνος τρόπος για να ξεπεράσουμε το παράλογο. Αλλά το αληθινό θέμα του
"Επαναστατημένου ανθρώπου" είναι τα ερωτήματα που θέτει το διεισδυτικό
πνεύμα του Καμύ: Πώς ο άνθρωπος, στο όνομα της εξέγερσης, συμβιβάστηκε
με το έγκλημα; Πώς η εξέγερση κατέληξε στα αυταρχικά κράτη του 20ου
αιώνα που αντιγράφουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης; Πώς η ανθρώπινη
περηφάνια αλλαξοδρόμησε;<br />
<br />
Ο "Επαναστατημένος άνθρωπος" είχε ευθύς
εξαρχής τεράστιο αντίκτυπο, προκάλεσε όμως και πολλές αντιδράσεις από
διάφορες πλευρές: κομουνιστές, σουρεαλιστές, υπαρξιστές, χριστιανούς...
Οι σύγχρονοι του Καμύ δεν ήταν αρκετά ώριμοι για να παραδεχτούν αλήθειες
που επιβλήθηκαν τα κατοπινά χρόνια, καθιστώντας τον "Επαναστατημένο
άνθρωπο" έργο επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε.<br />
<br />
"...Το επαναστατικό
πνεύμα στην Ευρώπη μπορεί επίσης, για πρώτη και τελευταία φορά, να
στοχαστεί πάνω στις αρχές του, ν' αναρωτηθεί ποια παρέκκλιση το οδηγεί
στον χαμό της τρομοκρατίας και του πολέμου, και να ξαναβρεί, μαζί με τις
αιτίες της εξέγερσής του, την πίστη του σε τούτες τις αρχές".<br />
<br />
"Ένα από τα σπουδαιότερα μανιφέστα ανθρωπισμού" <br />
("The Times")<br />
<br />
<br />
πηγή: blblionet.gr </div>
DKhttp://www.blogger.com/profile/14603548718234325815noreply@blogger.com0