William Blake - Οι Γάμοι του Ουρανού και της Κόλασης

Τον William Blake πιθανότατα τον ξέρουν όσοι έχουν ασχοληθεί με την αγγλική λογοτεχνία. Πρόκειται για έναν ποιητή πρωτίστως και ζωγράφο δευτερευόντως ο οποίος γεννήθηκε και έζησε μεταξύ 18ου και 19ου αιώνα και είναι υπεύθυνος για μερικά από τα μεγαλύτερα δημιουργηματα της Αγγλικής Λογοτεχνίας. Τα τελευταία χρόνια κέρδισε επιπλέον φήμη και εκτός των λογοτεχνικών κύκλων χάρη στην ύπαρξη της ταινίας Matrix στην οποία οι επιρροές από τα δημιουργήματα του Blake είναι παραπάνω από τρανταχτές. Από τα πιο γνωστά του δημιουργήματα είναι το τεράστιο ποίημα Jerusalem, το οποίο θεωρείται και από τα κορυφαία -αν όχι το καλύτερο- που έχει γραφτεί ποτέ στην Αγγλική γλώσσα, και το Marriage Of Heaven And Hell στο οποίο αναφέρομαι εδώ, και το οποίο δεν είναι ακριβώς ποίημα με την συμβατική έννοια που γνωρίζουμε αλλά σε συνδυασμό με τους ζωγραφικούς πίνακες που το συνοδεύουν αποτελεί (όπως και όλα τα έργα του) μια πρωτοποριακή φιλοσοφική ματιά στα αιώνια ερωτήματα σχετικά με τη φύση του Θεού και την προσπάθεια προσέγγισης του ανθρώπινου πλάσματος προς την απόμακρη αυτή τελειότητα μέσω του μεγαλύτερου όπλου που του έχει δοθεί γι αυτό το σκοπό, αυτό της Φαντασίας. Χρησιμοποιώντας εκπληκτική γλώσσα, η οποία δυστυχώς χάνει μεγάλο μέρος της γοητείας της στη μετάφραση, με αρκετή δόση σάτιρας και ονειρικών σκοτεινών συνειρμών, τα οποία δημιουργούν ένα σύνολο εξαιρετικά δυσνόητο στην πρώτη ματιά, ο Blake καταφέρνει να κατασκευάσει ένα έργο το οποίο θεωρείται σήμερα κάτι παραπάνω από κλασικό και είναι αντικείμενο μελέτης πολλών ειδικών (ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτοί και μας ξεμπλέκουν!) που έχουν αφοσιωθεί στην ανάλυση του έργου του. Η έκδοση που έχω (εκδ. Νεφέλη) περιέχει και τις γνήσιες χαλκογραφίες με το Αγγλικό ποιήμα, ώστε κάποιος να το διαβάσει και στην Αγγλική γλώσσα (απαιτεί προχωρημένη γνώση των Αγγλικών ωστόσο) και περιέχει και αρκετές επισημάνσεις πάνω σε ερωτήματα που αναπόφευκτα δημιουργούνται όταν διαβάζεις τα έργα του Blake. Ορίστε μερικά μικρά αποσπάσματα από το βιβλίο για να μπείτε στο πνεύμα:

Ο δρόμος της υπερβολής καταλήγει στο παλάτι της σοφίας.
Η Σύνεση είναι μια πλούσια γεροντοκόρη που την φλερτάρει η Ανικανότητα.
Οι τροφές που χορταίνουν δεν πιάνονται με δίχτυ ή παγίδα.
Οι Φυλακές είναι χτισμένες με τις πέτρες του Νόμου, τα Πορνεία με τους πλίνθους της Θρησκείας.
Αυτό που σήμερα είναι αποδεδειγμένο, κάποτε δεν ήταν παρά γέννημα της φαντασίας.
Λέγε πάντα ελεύθερα τη γνώμη σου και ο τιποτένιος θα σε αποφύγει.
Αν οι άλλοι δεν ήταν ανόητοι, θα' πρεπε να'μασταν εμείς.

Και ένα από τα αγαπημένα κομμάτια μου (καθαρά Γνωστική θεώρηση):

Πράγματι η Λογική νόμισε πως η Επιθυμία είχε ξεριζωθεί αλλά του Διαβόλου η εκδοχή είναι, πως ο Μεσσίας εξέπεσε, και έπλασε έναν ουρανό με όσα έκλεψε από την Άβυσσο.
Αυτό είναι γραμμένο στο Ευαγγέλιο, εκεί που ικετεύει τον Πατέρα να στείλει τον παράκλητο, ή Επιθυμία, ώστε η Λογική να αποκτήσει Ιδέες πάνω στις οποίες να οικοδομήσει, αφού ο Ιεχωβάς της Βίβλου δεν είναι άλλος παρά αυτός που κατοικεί στις φλόγες.
Μάθε πως ύστερα από το θάνατο του Χριστού, εκείνος έγινε Ιεχωβάς.

Ξέρω, δεν ακούγονται και πού λογικά αλλά, όταν διαβαστεί ολόκληρο υπάρχει μια άλλη αίσθηση (όχι αυτή της κατανόησης αλλά τέλως πάντων!). Όσοι αρέσκονται στα δύσκολα, μην παραλείψουν να δοκιμάσουν να διαβάσουν Blake. Είναι σίγουρο ότι θα τον βρουν τουλάχιστον ενδιαφέροντα.

http://www.artinoi.gr