Ο Focillon άγγιξε με μοναδική λάμψη έναν από τους υψηλότερους στόχους της Γαλλικής κριτικής της τέχνης, βρίσκεται στο ύψος ενός Fromentin, ενός Baudelaire, ενός Courajod.
Τα προβλήματα που θέτει η ερμηνεία του έργου τέχνης παρουσιάζονται με τη μορφή αντιφάσεων σχεδόν βασανιστικών. Το έργο τέχνης είναι μια απόπειρα προς το μοναδικό, βρίσκει την τελείωσή του σαν ένα Όλον, σαν κάτι απόλυτο και ταυτόχρονα ανήκει σ' ένα σύστημα πολύπλοκων σχέσεων. Είναι αποτέλεσμα μιας ανεξάρτητης δραστηριότητας, εκφράζει μιαν ανώτερη κι ελευθερη ονειροπόληση.
Η ζωή των μορφών, λοιπόν, μέσα στο πνεύμα δεν είναι μια μορφική πλευρά της ζωής του πνεύματος. Τείνουν να βρουν την πραγμάτωσή τους. Τη βρίσκουν πράγματι, εκφράζει μιαν ανώτερη κι ελεύθερη ονειροπόληση.
Ο καλλιτέχνης παρατηρεί το έργο του με μάτια διαφορετικά από τα δικά μας - εμείς οφείλουμε να προσπαθήσπουμε να του μοιάσουμε - μεσ' από το εσωτερικό των μορφών, και μεσ' από το βαθύτερο είναι του.
πηγή: bookstars.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ένα ακόμα από τα αγαπημένα μου βιβλία. Ελπίζω να το αγαπήσετε και εσείς.