Σε μερικές από τις πιο τρομαχτικές σκηνές που έχουν γραφτεί στη μοντέρνα λογοτεχνία, ο Άπτον Σίνκλερ απεικονίζει ολοζώντανα τη ζωή στα εργοστάσια του Σικάγο, κατά τα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα. Η φρίκη των σφαγείων, οι βάρβαρες συνθήκες εργασίας, η φτώχεια που φτάνει στα όρια της εξαθλίωσης, οι αρρώστιες, η διαφθορά, η απελπισία αποκαλύπτονται μέσα από τα μάτια του Γιούργκις Ρούντκους, ενός νεαρού μετανάστη, που ήρθε στο Νέο Κόσμο με την αρραβωνιαστικιά του και την οικογένειά της για να ξεκινήσουν μια νέα ζωή. Η Ζούγκλα, που εκδόθηκε το 1906, ξεσήκωσε την κατακραυγή του κοινού και ανάγκασε την κυβέρνηση να διατάξει έρευνες, που οδήγησαν στο νόμο περί καθαρής τροφής. Καθιέρωσε επίσης το νεαρό συγγραφέα ως έναν σταυροφόρο των δικαιωμάτων των εργαζομένων και ως έναν από τους καλύτερους παγκοσμίως ομιλητές υπέρ της ισότητας και της ανθρωπιάς.
(http://www.politeianet.gr)
Ο τρόπος γραφής του μυθιστορήματος είναι αρκετά αφηγηματικός και κουράζει τον άπειρο αναγνώστη. Πολύ εύκολα κάποιος να το αφήσει πριν τις 100 πρώτες σελίδες όπου ο συγγραφέας κυρίως περιγράφει ενώ οι διάλογοι μεταξύ των προσώπων σχεδόν ανύπαρκτοι. Αν όμως ξεφύγει από αυτό το σκόπελο και πάρει μπρος για τα καλά η πλοκή δεν πρόκειται να αφήσει το βιβλίο χωρίς να το τελειώσει. Εξαιρετικά βαρύ, ακατάλληλο για "ευαίσθητους" αναγνώστες που έχουν συνηθίσει τις ...ωραιοποιήσεις, τα ρομάτζα και τα φλογερά ειδύλλια. Μέσα από την αφήγηση της ζωής του Γιούργκις (που είναι ο πρωταγωνιστής του μυθιστορήματος) ο οποίος ζει πράγματα και καταστάσεις που κανένας από μας δεν θα μπορούσε ούτε καν να διανοηθεί ότι υπήρχαν πριν διαβάσει τη ζούγκλα, ξετυλίγεται η σκληρή ζωή του εργατόκοσμου στην Αμερική των αρχών του 20ου αιώνα και ο τρόπος που οι κάθε λογής δήμαρχοι, κομματάρχες, εργοστασιάρχες, μεγαλοαπατεώνες κ.ο.κ αξιοποιούσαν όλη αυτή την ανθρώπινη τραγωδία για να πλουτίζουν ή να ανέρχονται σε ανώτερη κοινωνική βαθμίδα ή να κάνουν πολιτική καριέρα. Τολμώ να πω ότι είναι το συγκλονιστικότερο μυθιστόρημα που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής γιατί δεν "ανακουφίστηκα" παρά μονάχα όταν το τελείωσα.
ΑπάντησηΔιαγραφή